“Doğru zamanda ayrılmasını bilmeyen herkes kendi hayallerinin atıklarıyla, kendi dışkısıyla yani kendi zehriyle zehirlenmiyor mu? “
Sayfa 15 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Ben hikayemi değil, hikayem beni seçti. Durmak kaderimmiş durdum. Gökyüzü giderken durdum.
Ben büyük bir hastalığım .Ben ancak bir hastalığım. ağrıyorum ,öyleyse varım
Sayfa 140Kitabı okudu
Kelimelerle insan kendi hakikatinin tohumunu bir ötekinin zihnine, ruhun ekebilir mi? Onu kendi gerçeğiyle dölleyebilir mi? Sanmam. Kelimeler, bu zorlu işte görüntülerden ve hareketlerden daha kudretli gibi görünseler de onlar hakikati beceriksizce kovalayıp dururlar sadece. Dile geldiğinde hakikat; hakikatliğinder yitirir. Bir şeye dönüşür; bambaşka ve aslında hiç niyetlenmemiş bir şeye.
Ben hep başkalarının hesabına, onların yerine utanıyorum. vekaleten utanç duyuyorum, kendi var olma utancım bana yetmiyormuş gibi başkalarının duyması gereken utancı da onların yerine duyuyorum.
Sayfa 128Kitabı okudu
Anlaşılmak için tanrının bile alegorilere ve hikâyelere ihtiyacı vardı.
Sayfa 16 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu