Mustafa Ulusoy
Shakespeare/Kral Lear
“Hatırlıyor musun Cordelia?
Çok, çok eski zamanlar,
Üç günden fazla küs olmak günahtır, derdin.
Ya üç gün geçmedi aradan ya da sen bana küsmedin.”Evlilikler Yalnızlıklar Umutlar, Mustafa Ulusoy (Sayfa 131)
•Unutulma Telaşı
Israrla onun seni unutmasından korktuğunu söyledin. Seni hiç unutmaması, hep sevmesi, onun dünyasında devamlı bir varlık kazanma talebindi. Bu da faniliğine, bir gün bitişine karşı bir nevi ilacın veya savunmandı.
Uzun uzun düşünmeli insan: Seviyorum derken, ne kadar onu sevdiğini, ne kadar ondaki menfaatini.
Melike Akyıldız, Aynalar Koridorunda Aşk'ı inceledi.
15 May 08:39 · Kitabı okudu · 7 günde · Beğendi · 10/10 puan
15 May 08:39 · Kitabı okudu · 7 günde · Beğendi · 10/10 puan
Bir psikoloğun terapi seanslarından yola çıkarak psikolojik tahliller yapmaktadır.İnsanların iç acılarını varoluşsal sorular ile yönlendiren, kendi acılarınızı bulduğunuz kaliteli bir kitap.
Telaş ettiklerimize öyle bağlanıp kalmışız ki güzellikleri görmeye dermanımız kalmamış.Şikayet etmek dilimizde öyle güzel yerleşmiş ki şükretmeye yer açamamışız.Önce sahip olduğumuz güzellikleri fark edelim.Sonra elimizden tutan bir bahar olsun.Şu kısacık ömrü kendi elimizle felakete çevirmeyelim.
Hayatımızı en temel acısı ne ölümdü ne de ayrılık. Hayatı cehenneme çeviren sonsuz ayrılık fikriydi. Bazı insanlar ölümle gelen ayrılığın geçici olduğuna inanırken, bazıları bunu sonsuz bir ayrılık olarak gördüler.
Not: Ne tuhaf. Ayarlanmiş başka bir seansımiz yok. Ama baksana, mektubu görüşmek üzere diyerek bitirdim. Güzel bir cümle şu görüşmek üzere. Hem bir ayrıliğı ima ediyor hem de tekrar buluşma arzusunu . Ne tümüyle iyimser ne tümüyle kötümser . İkisini de içinde barındiran bir ifade. Ölüm gibi.
Acziyetimi görmek, benliğime daha doğrusu narsistleşmiş benliğime darbeler indiriyordu. Aslında darbe marbe indirmesine gerek yoktu. Çünkü hepimiz etten kemikten insanlardık ve nihai yazgımız ölümdü.
"Her anım akip gidiyor, belli belirsiz de olsa farkındayım bunun ve bu farkındalık beni dehşete düşürüyor. Hikäyemin sonsuz kalıcı olmasını istiyorum fakat içimi derin bir işe yaramama hissi kaplıyor, yaptığım işler, kazandığım başarılar hiçleşiyor Önüme katacağım bir şey yok. Bu sefer muhayyileme başvuruyorum. Çok uzun yllar boyunca herkesin hayatında iz bırakacak önemli bir iş yaptığımı , böylelikle kalıcı olacağımı düşünüp işe yarama duygumu orada tatmin etmeye çalışıyorum.
"Yitirmek" bu gezegende yaşamanın bedeliydi
