Mustafa Ulusoy

Kalbi durdu duracaktı. Bir an ölüm bir sır kadar güzel geldi. Ölecek ve ayrılacaktı. Ama ölecek ve kavuşacaktı da. Nice sevdiği öte taraftaydı. Kederle sevinç, vedayla kavuşma birbiri içinde eriyip kaynaştı, bir ve tek oldu.

"Sonsuz yüce olan Rabbim her türlü kusurdan uzaktır."

Özlemle yalnızlık birbirine sürte sürte bir ateş yaktılar içinde.

Çare unutmaktı. Unuttu. Unutmak dediğin silmek değildi, bir film oynatıcısının "durdur" tuşuna basmaktı.

Unutmak, iyileşmenin çaresiydi.

Yutkunmadan konuşmanın mümkün olmadığı zaman gelip çatmıştı.

"Senin canın bir şeye sıkılıyor."

"Yok bir şey."

Necmiye, yok bir şeyin manasını çok iyi bilirdi. Şimdi konuşmak istemiyorum, başıma ekşime, bana soru sorma. Keyfim yerime gelince ben sana kendiliğimden açılırım.