Size diyorum ki, ruhlarınız her gün haykırıyor, yürekleriniz her gece acı içinde yardım istiyor. Ama siz yüreklerinizi ve ruhlarınızı duymuyorsunuz, çünkü ölmekte olan insan ölümün tıkırtılarını duyamaz, onu anca yanında oturan işetebilir.”
Bundan 2-3 yıl önce okumuştum bu kitabı. Hemen hemen yakın problemlerle uğraşıyordum. Birebir aynı olsamasa bile ana karakterin problemlerini nasıl aştığını görmek için sabırsızlanmıştım. Gece kitabı bitirmeden uyuyamadım ve kitabın sonunda tekrar hayata dönmeye karar verdim. İşte o gün hayatın tıpkı filmlerde olmadığı gibi, kitaplardaki gibi de olmadığını anladım.
Gerçek hayatta, hayata dönme kararı almak ya da elindekilerin değerini bilmek yetmiyor maalesef. Elindekilerininde senin kıymetini bilmesi gerekiyor.