ağlamak istemiyorum, ama ağlarım birazdan
Ağlamak istemiyorum.
Umutla yürüdüğüm yollardan,
Ağlayarak koşmak istemiyorum.
Üç günlük dünyada, sona kalmış; üç kuruşluk umutla
Tutunmuşken sımsıkı hayata,
Peş etmek istemiyorum.
Böyle durumlarda, gözyaşı dökerdim mendillere
Şimdi, sayfalara gönülyaşı dökmek
Acımı, kederimi, hüznümü; hece hece işlemek istiyorum.
Öyle;
Kolay yollardan,
Basit
İstiyorum ki… Hiç bir şey yapmadan biri beni anlasın. Gözlerimden anlasın yorgunluğumu, halsizliğimi, çökmüşlüğümü, hastalığımı. Ben tek bir kelime etmeden… Gel desin… Gel ben seni iyileştiririm desin. Tutsun elimden. Geçmişimi unuttursun bana. Bana beni hatırlatsın. Çok mutlu olayım. Mutluluktan ağlamak istiyorum artık. Sevinçten… Havalara uçmak istiyorum. Artık bir ölü gibi yaşamak istemiyorum. Hayattan zevk almak istiyorum. Mutluluğu tatmak istiyorum. O kadar mutlu olayım ki, geçmişteki insanları, sahtelikleri, yalan dolanları hepsini unutayım. Ben artık bulutların üzerindeymişim gibi hissetmek istiyorum. Ben midemde ölen kelebekleri hayata döndürmek istiyorum. Ben hayatı yaşamak istiyorum. Ben aşık olmak istiyorum. Ben sevildiğimi hissetmek istiyorum.
Bir yanım hüngür hüngür ağlamak isteyecek kadar hüzünlüyken diğer bir yanım mutluluktan kahkaha atmak istiyordu.
Yağmur Ve İnsan
Her yağmur yağdığında duygusallasir insan, o yağmurun altında ıslanmak ister, bilir ki islandiginda hiç kimse ağladığını anlamayacak.
Yagmurdan sonra gozyaslarıda dinermiş derler.
Yağmur yağar, ağlarsın. Yağmur diner susarsın.
Mutluluktan ağlar insan...
Üzüldüğünde de susar.
Yağmur ve insan, birbirimize muhtacız işte. O üzerine yagmak ister. Sen o yağdığında ağlamak,
O gözyaşlarını akıtmak ister, sen ise durdurmak.
Sevmelerim ağırdır benim kaldıramazsın
Sevdalarımız ağır olur bizim
Belki çok istersin ama taşıyamazsın sevdiğim
Omuzların çöker
Göz torbaların şişer
Saçlarına düşen akların sayısı,
Ak sakallı dededekini geçer
Dizlerin titremeye başlar
Parmakların tutmaz olur