Bazen böyle iç yakan hikâyeler de sürükler sizi, alır götürür peşinden. Onlardan biri Disko Topu. Bir kadın var; çokta gördüğümüz, burun kıvırdığımız, içimizden söylendiğimiz ve çoğu zaman tekrar görmek istemediğimiz. Bir insan var. Bir çocuk, bir yetişkin, bir değer, bir can, bir kimse, bir birey... BİRİ var! Hepimiz kötüyüz işte, onu anlayamadığımız için. Hepimiz kötüyüz, ona bakmadığımız ve umursamadığımız için. Bizim acılarımız var sadece. Onlar bize yetiyor. Anlatabilenin acısı sayılıyor. Anlatamayanın, farklı olanın, öteki olanın acısı yok sayılmıyor bile; çünkü yok ki! Gördük mü? Umursadık mı? Kışkışlamadan önce durup bir düşündük mü? Hayır.
Bir inceleme değil bu, bir iç çekiş. Bir farkındalık anı. Kötüyüz biz. Kötüyüm ben.
Ayça Güçlüten çok iyi bir yazar.
