- Nahid Kebiri -
Rüzgarın sıkılmış feryadı
yağmurun cömertçe dökülüşü
yaprağın çocukça titreyişi
vazodaki çiçeğin acı ölümü
Ah!
Ben sebepsiz ağlıyorum
sokak boştur
yağmurun şarkısından...
- Nahid Kebiri -
Belki aşk
kısa sade bir uçuştu
gençlik dallarında
ve son
kurtuluşun sonu
sevecen ellerde
Ve aşk
hem ölümdü
hem de yaşam.
- Nahid Kebiri -
Benimle bak
sıkıntılı tepelerden
aşkın son damlalarına
çünkü buharlaşıyor
ve tınlama ne kadar sevecen
yağmurlu yalnızlığın sokaklarında
- Nahid Kebiri -
Klakson, yalan ve hakaret kavşaklarında haykırdım, "Evet...
biz ya canlıydık ya da ölü"
üşüyen ellerimi
boş ceplerime soktum.
Bütün caddede
yalnızlığımın endişesini
onu ellerine bırakabileceğim
bir el olmadı...
- Nahid Kebiri -
aşkın uğultusu için
mavi gökyüzü nereye kadardır göreyim
bu toprak
ne zamana kadar baki kalacaktır göreyim...
Aşklarımın ellerinin
hangi toprakta
otlarla yeşermiş olduğunu göreyim
Ah! Yağmurlar hatıralardan başka
her şeyi
yıkadı
- Nahid Kebiri -
Senin hatıran yağmurla
başıma yağıyor
sıkıntıların vuruşuyla dolu olarak.
Ah!
aşıklar
aşıklar
zaman duvarının ardındaki
sohbet yok oluşların alelacele anındandır.
- Nahid Kebiri -
Ben acıyla karışık bir duygu içinde
bilgeliğimi
boş yere
rüzgarın soğukluğu ve bulutların karanlığıyla
gökyüzünün ayrıntısında yok olan
yıldızların kara düşüşlerine dikmiştim.
Ah! Aşıklar
Ah! Yağmurlar
hatıralardan başka
herşeyi
yıkadı.
-Nahid Kebiri
Sayfa 85 - Papirüs YayıneviKitabı okudu
Nahid Kebiri
mavi gökyüzü nereye kadardır göreyim
bu toprak
ne zamana kadar baki kalacaktır göreyim...
Sayfa 85Kitabı okudu