İnsan öldürmek basittir. Tek yapman gereken, şekerin tadını unutmak.
“Hadi ama… Hayal kurmak da mı yasak?“
Dört yazgı bu kadar acımasızca nasıl kesişebilmişti? Ortak neyimiz vardı? Bizi mahveden güçle birbirimize hangi delilik bağlıyordu? Kim kimin aynasıydı? Naoki'nin şiddetindeki hangi şey benim şiddetimdi? Zoe'nin özgürlüğünde, bana düşlenen bir yüzü gösteren neydi? Ama muamma, enigma kesinlikle Joaquim'di. Istırabın deneyimini yalnızca o yaşamıştı.
Sayfa 157 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
İnsanlar bir araya geldiğinde nefret doğar.
HartmannKitabı okudu
Gerçek şefkat ilk önce karşınızdaki insanın özgüvenini zedelememeyi gerektirir.
Sayfa 33Kitabı okudu
Bu hikâyeyi, sevdiğiniz insanlara kendinizi bir türlü anlatamamanın ne kadar acı verici bir deneyim olduğunu anlayabilmeniz için yazıyorum. Hikâyem bir şekilde yüreğinize dokunabilirse, belki siz de biz otizimlilerin yüreklerine dokunabilirsiniz.
Sanki Buda dile gelmiş ve bana, "Tüm insanlar kendi yüklerini taşırlar, o yüzden asla yürüdüğün yoldan şaşma," diyordu.
Sayfa 120Kitabı okudu
Yanlış anlaşılıyoruz ve doğru anlaşılabilmek için her şeyimizi verirdik. Otizimli insanlar eğer kendilerine bu kadar hâkim olmasalardı bu çaresizlik yüzünden dehşete düşebilirlerdi. Lütfen, durumumuzu ve neyle mücadele ettiğimizi anlayın.
Sayfa 117Kitabı okudu
Biz otizimli çocuklar bize göz kulak olmanızı isteriz. Bu, "Lütfen, bizden umudunuzu kesmeyin," demek. "Göz kulak olmak" ifadesini bilerek tercih ediyorum çünkü bizi gördüğünüzü ve işittiğinizi bilmek cesaretlenmemizi sağlıyor.
Sayfa 66Kitabı okudu