Çoğunun birbirlerini aldattığı şu toplumda nasıl olur da aşık olma duygusuna kendimi kaptırabilirim! Bu kendimi aldatmaktır.
Yakamoz& Papatya -10
"Papatya: Bir gün gidersem buralardan, ne yaparsın? Yakamoz, böyle hiç haber vermeden, apansız...
Sensizliğe sığınırım, papatya.
Papatya:nasıl yani?
Bir gün olur da kaybedersem seni, bu şehir bir garip Yakamoz'un yıkıldığı yer olur papatyam; kilitlerle dolu kalbimi, tek bir anahtarla açan sen gidersen, yokluğunda bu kalbi bir daha kimse açamaz. Öylesine yer etti ki şu yaralı gönlümde bir tebessüm edişin, bana tüm acılarımı unutturuverir. Hiçbir şey eskisi gibi gelmez gözüme gayrı. Gökyüzüne bakınca seni hatırlamam, mesela, yada bir çiçek görünce acaba bu da hangi aşığın tesellisi olacak diye düşünmem asla. Sabahlarım bir tuhaflaşır, artık uyanmak istemem rüyalardan. Bilirim seni bir daha göremeyeceğimi, suratsız bir adam olurum mesela, eski yakamoz mumla aranır etrafta tüm gün, çatık kaş, duygusuz bir suratla gezer dururum dört bir yanda. Yanlış anlama sakın, bu sinirim sana değil.
Benim tüm öfkem kendimedir, papatya; kendime en çok kendime kızarım. Ben nasıl yaşamışım böyle duygusuz, mantık harici hiçbir şey bilmeyen, kalpsiz bir adam olarak. Nasıl bilememişim seni gördüğüm günlerin nimetini, nasıl görememişim o sıradan gelen günlerin saçtığı muhteşemliği. Kalemim tutmaz olur, değil şiir, tek bir kelime yazamaz bu vurgun. İlhamını kaybeden şair, kanadını kaybeden kuş, suyunu kaybeden balık misali savrulurum burada sensizliğin başkentinde. Ateş sadece kalbimde kalmaz, tüm vücudumu yakar sensizlik. Öyle yakar ki küllerim saçılır seni gördüğüm her bir sokağa... Yağmurlar artık sevimsiz bir ıslaklık olur benim için. Artık görmem seni binlerce damlalar arasında..."
Özgür Vural kendini arayan herkese...
bazı insanlar yüzünden gülümsemeye küsmek, sevmeye küsmek, ağlamaya bile küsmek olur mu?
olurmuş...
artık kimseye güvenemiyorum, kimseyi sevemiyorum, kimsenin sevgisine, gülümsemesine, bakışına güvenemiyorum. hep bi şüphe, hep bi güvensizlik... bir insan onu seven birisine niye bunu yapmak isterdi ki?
bir insan niye onu seven birisinin sevgisiyle dalga geçerdi?
seviyordum, çokça...
"sevme artık onu" dedikleri zaman bile seviyordum.
bir gün öncesinden gözlerini alamadığın, bahsedince bile gözünü dolduran birisinden artık gözlerini değdirmek bile istemediğin, bahsi geçince o ortamdan kaçan birisine...
daha nasıl anlatayım kırgınlığımı, sevgimi, güvensizliğimi?
Su Kasidesi
Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su
Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su
(Ey göz! Gönlümdeki (içimdeki) ateşlere göz yaşımdan
su saçma ki, bu kadar (çok) tutuşan ateşlere su fayda
vermez.)
Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmış gözümden günbed-i devvâra su
(Şu dönen gök kubbenin rengi su rengi midir; yoksa
Su Kasidesi
Saçma ey göz eşkden gönlümdeki odlara su
Kim bu denlü dutuşan odlara kılmaz çâre su
(Ey göz! Gönlümdeki (içimdeki) ateşlere göz yaşımdan
su saçma ki, bu kadar (çok) tutuşan ateşlere su fayda
vermez.)
Âb-gûndur günbed-i devvâr rengi bilmezem
Yâ muhît olmış gözümden günbed-i devvâra su
(Şu dönen gök kubbenin rengi su rengi midir; yoksa
Sen
Sen sen sen nereye baksam hep sen /
seni ama seni nasıl sevdiğimi bir bilsen/
dünyalar benim olur ey yar sen de beni sevdiğini bir kerecik söylesen /
sana gökkubbeyi getireyim yıldızları ayağının altına sereyim istersen
KK
Veda hutbesi.
Ey insanlar! " Sözümü iyi dinleyiniz! Bilmiyorum belki bu seneden sonra sizinle burada bir daha buluşamayacağım.
"Ashabım! Bu günleriniz nasıl mukaddes bir gün ise bu aylarınız nasıl mukaddes ay ise bu şehriniz (Mekke) nasıl bir mübarek şehir ise canlarınız, mallarınız, namuslarınızda öyle mukaddestir, her türlü tecavüzden
Nasıl olacaksınız Ruhi Bey
Bugün de erkencisiniz Ruhi Bey
Şarapla bira mı içiyorsunuz Ruhi Bey
Böyle sabah sabah Ruhi Bey
Akşam akşam Ruhi Bey
Akşam sabah Ruhi Bey
Cıgara alır mıydınız Ruhi Bey
Yakalım Ruhi Bey, yakalım
Böyle üşümüyor musunuz Ruhi Bey
Benim de ayakkabılarım su alıyor Ruhi Bey
Ne olur ne olmaz
Önümüz kış Ruhi Bey
Ee, daha nasılsınız Ruhi Bey
- İyiyim, iyiyim.
Sebat
Çıkmıyor aklımdan gözleri
Bana sebat ver ya Rabbi.
Günışığı geceye nasıl sızıyorsa,gün nasıl her daim doğuyorsa ; öyle o'da aklımın ufkunda,her gün her vakitte daimi istikrarla koruyor kalbimdeki yerini.
Günü gecesi de yok, aklımda dolanır durur.
O dolandıkça kalbim sanki bir kuş olur,sonsuz mavi gökyüzünde kaygısız kanat vurur.
Fakat işte yetmiyor düşünmek,özlemek kanırtıyor insanı. Eksik kalmanın sancısı benzemiyor hiçbir şeye. Tasvir edilmese dört kitapta ayet ayet, şüphesiz derdim ki cennet işte bu nazlı güzelin kendisi ve cehennem o güzelin yokluğunda geçen her saniye,onsuz gidilen her yer onsuz içilen her damla su...
Ah , Allah'ım,söze başlarken de sana yalvardım sözü bitirirken de huzuruna kapanayım,sen ki canların canısın,huzurun kaynağısın,ruhların gıdasısın. Beni mahrum etme o şirin kulunun suretinden,elleri hiç eksilmesin ellerimden. Herkes söyler belki "ölmez kimse hasretten" fakat şu aciz kulun yaşarken ölüyor,onsuz kalırken.
Yüzbin defa tekrar edip duruyorum ,söylenmeye değer tek söz olan onun adını. Söz uzadı,gece güne yaklaştı,geceyle gündüzü birleştirdiğin gibi bizi de öyle kavuştur ya rabbim. Gece senin,gündüz senin,ben senin o senin ...
Bir gün onunla kahvaltı ediyorduk. Kahvaltı dediğime de bakma tost yiyorduk. Tabakta maydanoz vardı ben kopardım bir parça ve ağzıma attım. Ne oldu biliyor musun? Hayatımda ilk defa maydanozun tadını hissedebiliyordum. Maydanoz ya bir ot parçası, maydanozun ne tadı olabilirdi ki nevin? Dehşete düşmüştüm. Sonra gözlerimi kaldırıp ona baktım. Uykulu gözlerle tostunu kemirmeye çalışıyordu. Böyle nasıl anlatsam birden içim cız etti. Hani olur ya ince bir sızı saplanır insanın sol yanına aniden. Öyle işte. Bir insanın tost yemeye çalışması bir diğer insanın yüreğinde nasıl mutluluğa yol açabilirdi. Tostu bırakıp arka arkaya üç sigara yaktım sonra. Ağzımdaki maydanoz tadını silmeye çabalıyordum bu bana çok uzak bir histi Nevin. Korkmuştum.
#yusuf
-Giderken ne dedi?
+Hiç bir şey!
+Nasıl? İnsan giderken bile bir cümle bir nüsha kurar da gider. Yaşanmışlıkların hatırına!
-demedi! Neden zorluyorsun demedi işte! İnsan nankör olur,derlerdi de inanmazdım!
(Ben onu değil ben onun kalbini sevmiştim evlat,ben onun saflığını sevmiştim,hoşçakal dememesi öldürdü beni)
BU ZAMANDA "NEFİS TERBİYESİ" NASIL YAPILMALIDIR?
❛❛ Nefis terbiyesi, içimizde bulunan ve bize kötülüğü emreden nefsimizi disiplin altına almak ve etkisini azaltmak demektir. Bunu bilhassa bu zamanın insanları olarak yapabilmemiz kolay değildir. Büyük bir sabır, büyük bir cihat ruhu ile mümkündür bu. Ancak Allah'ın yardım ettiği kullarının başarabileceği bu iş için öncelikli olarak şunları