ÖKSÜZLÜK
Sahillerden açılan balık sandalları var ...
Ta baş taraflarında yakılan ateşlerin
Durgun suda alevden sallanan dalları var.
Yükseldi uzaklaşan sandallardan bir şarkı. ..
Bu, son bir hıçkırıktır, bir elemdir ki derin
Matemiyle anıyor yıkılan yüce Şarkı.
Pul pul parıldıyorken ayın altında deniz,
Arkamdan sesi geldi ufka dalan eşlerin ...
Bu ilkbahar gecesi yalnız benim kimsesiz.
Kimsesiz, son matemin yaşıyan yadıyım;
Bir ah bile demeden can veren yiğitlerin
Yollarını gözleyen illerin evladıyım!
Şimdi ta uzaklara, Şarka dönerken yüzüm,
Anladım ki zavallı yurdumun acısını
Duymayan bu beldede kimsesizim, öksüzüm !
"Bir kişiyi çok sevmenin bedeli bir daha kimseyi sevememektir." demiş Dostoyevski. Nazım Hikmet de sözlere paralel olarak "Biz başka severdik, o yüzden başka sevemedik." demiş.
Goethe ise derleyerek durumu şöyle özetlemiştir:
"İnsan yaşamı boyunca bir kişiyi sever. Önceki ve sonrakiler; birer arayış, kaçış ya da aldanıştır."