Demezler mi? Pir-im
Sen insanlara ne katıyorsun da? İnsanların sana bişey katmasını bekliyorsun…
"Ne bekliyorsun ki?
Bu dünya ,Allah'in resûl'üna: "hüzün ,benim arkadasimdir."
Dedirten dünyadir,elbet seni de sizlatir🍂.
Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Kalbimi bıraktığım söz
İnsan bedeniyle mi yoksa akli ve ruhuyla mi insandır?
Ebu fetih büstinün şu meşhur kasidesi:
Ey bedenine hizmet eden ,onun hizmeti uğruna ne kadar gayret ediyorsun
Kendisinde ziyan olan bir şeyden kar mi bekliyorsun
Ruha yönel, onun faziletlerini kemale erdir
Zira sen beden değil ancak ruh ile insansın!
Yakamoz&Papatya-6
"Bir türlü uyuyamayan Papatya, kafasını biraz olsun dağıtmak için odasını düzenlemeye karar verir. Çekmeceyi sert bir hamleyle açmasının ardından bir düzine kağıt, kar taneleri gibi yerlere savrulur. Hepsini bir çırpıda toplayan Papatya, son eline aldığı kağıtta Yakamoz'un yazdığı mektubun yırtık bir kısmını bulur. Kalan kağıt, Yakamoz
Git,gidebildiğin yere kadar
Bu kez neyi bekliyorsun
Artık bundan daha acı ne olabilir
Anılarla yüzleşmek haricinde
Bak,görülmez artık o anılar
Bir yenisi daha olmaz geri dönsen bile
ÖLDÜRÜLEN
Dinliyorum..
Sesiz duruşunu,bir şey söylemeni
Biliyorum,bekliyorsun beni
Belki bir özür,bir gülümseme
Benimkisi bir ölü dinlemesi
Tepkisizim anla ne olur
Git bekleme
Öldürülen ne özür bilir,nede gülümseme...
Birisine anlatmak da basitleştiriyor işi; ne bekliyorsun karşındakinden o acıyı gidermesini mi ?
The Alienist (2018)
-- İnsan o ilk aşk acılarında ne hissediyor?...
+ Öncelikle huzursuzluk....
+Zihnin asla sakin kalamıyor....
+ Olur da geçer diye bir sokağın köşesinde bekliyorsun....
+ Ayrıca bütün sohbetleri aşka bağlamaya çalışıyorsun....
Çiçekli bir yolun sonunda,
Bir aydınlığın içinde, oturmuş beni bekliyorsun sanki..
Yol, dipsizlikten yapılma, yürüdükçe 'varmak' var ediliyor. Ama yürüyene kadar ne de çileli, nasıl korkunç...
Nasıl çıktın o yola, o dipsizliği nasıl yol ettin.. O aydınlığı nasıl yarattın, kendi içinden..
İşte buna tutundum.. Çıktım yola...
~bşr