Ah Rüveyda!
Belki sen beni çok severdin..kıyamazdın yok yere olmaz şeyler için üzülmeye.... Hayat seni zaten yeterince üzmüş'der, basardın göğsüne anne gibi,yar gibi, yaren gibi,yarim gibi.....
Kendimi emniyette hissederdim, başiıma konfeti gibi düşen nefesinin sıcaklığinda bu gece soğuk yastığım yerine, göğsüne şiddetle ihtiyaç duyuyorum ,affet beni.....
Yetimim,öksüzüm,yersizim yurtsuzum bu gece de....
İflas etmiş bir müflis gibi, geziniyorum,ıslak kaldırımlarda,kedilere ,köpeklere yoldaşlık ederek.
Elim yıpranmış cebimde ,
gönlüm sende....
Şair ne güzel demiş:
Beni kimsecikler
okşamaz madem,
Öp beni alnımdan,
sen öp seccadem....