Kitapta yer alan mektuplar, Cemal Süreya’nın
72 Temmuz’unda, eşi Zuhal Hanım'a, hastanede kaldığı 13 gün için yazdığı gençlik mektuplarıdır. Çok
kişisel, çok özel ve genel itibariyle aşk temalı mektuplardır.
Ahmet Arif'in, Leyla Erbil'ce ve Leyla Erbil'e yazdığı mektupların kitaplaşmasını da doğru bulmadım, bunu da doğru bulmuyorum. Tabii ki bu benim kanaatim.
İki kişi arasında ve mahrem olan yazıların, duyguların başkaca insanlarca bilinmesini, sadece iki kişinin bilmesi gerekli zaafların, hassasiyetlerin, kusurların, hayal ve beklentilerin diğer insanlara aşikâr edilmesini doğru bulmuyorum. Hatta belki abartılı hatta kötü niyetli olacak, büyük insanların yokluğunun bazılarınca varlığa dönüştürülmesi ve kazanç elde edilmesi de var.
Elbette Cemal Süreya gibi bir kıymetin her yazdığı merak da edilir çokta kıymetidir. Düşüncem yalnızca yazılanların mahremiyeti çerçevesindedir.
Cemal Süreyya gibi bir şairin kaleminden çıkmış bu eser çok içten, akıcı ve gönüle dokunur mahiyette...