Hayyam hiç öyle insan kaçkını biri değildi.Şu sözler onun değil miydi zaten: "Istıraptan belin büküldüğünde,dünyanın üzerine ebedi bir gece çöksün istediğinde,yağmurun ardından ışıldayan yeşilliği düşün,düşün bir çocuğun uykudan uyanışını."Soyunu sürdürmeyi reddetmesinin nedeni,varoluşun ona taşınamayacak kadar ağır bir yük olarak gözükmesiydi."Ne mutlu dünyaya hiç gelmemiş olana" deyip dururdu.