Sevmek, sevilmek varken, zehir ettik kendimize bu güzelim dünyayı
İyileri görmezden geldik, sever olduk kötüleri, unuttuk aşkı sevdayı
Yoksulu unuttuk, yetimi unuttuk, merhametin, vicdanın anlamını unuttuk
Aç gözlülüğümüzle kendimizden başka her şeyi unuttuk.
Harama helal dedik, dürüst insana enayi dedik, sevene deli dedik
Hırsızın sırtını sıvazladık, menfaat için soysuzlara hep sensin dedik
Hep bana hep bana dedik, bizden başkasını görmedik, şükür nedir bilmedik
Sahi biz bu hallere ne ara geldik, insandık ama insan olduğumuzu bilemedik
Bırakın kini, nefreti, atın yüreğinizdeki tüm kötülükleri
Kıskançlık bitirir sevgiyi merhameti, bizi biz yapan değerleri
Açın gözünüzü görün artık çevrenizde olup bitenleri, yoksuları yetimleri
Esirgemeyin onlardan bir lokma ekmeği, sevgiyi ve merhameti
Sevgi merhamet değil mi?
Bizleri bir arada tutan, bizi biz yapan, insan olduğumuzu hatırlatan.
Ah biz insanlar acınacak haldeyiz, ama farkında değiliz
Gül diye dikenine sarılıyoruz, batınca feryat figan ediyoruz
Zorda kalınca da YARADAN'a sığınıyor, kurtar diye dua ediyoruz
Nedendir bu kin, öfke, neden bir birimize tahammül edemiyoruz
Neden...?