Nenem Hüsniye Hanım dedemle evlendiğinde ondört yaşındaymış. Evliliklerinin ilk yılında 25 Şubat 1907'de babam dünyaya gelmiş. Üç buçuk yıl sonra da amcam Fikret doğmuş. O sıralarda dedem, Italyan ve Balkan savaşlarına, Arnavutluk isyanını bastırmaya filan gitmiş. Derken Harb-i Umumi (Dünya Savaşı) gelmiş çatmış ve dedem bu kez de Divan-ı Harb-i Örfi Reisi (Sıkı Yönetim Mahkemesi Başkanı) olarak Çanakkale'ye tayin edilince, o sırada İstanbul'da Üsküdar'da oturm akta olan ailesini yanına aldırmış.Amcamın anlattıklarına ve babamın Mehpare'ye yazdığı mektuplara bakılırsa ne olmuşsa Çanakkale Savaşı sırasında olmuş. On dört yaşında anne olan nenem, iki ufak çocukla kendini savaşın ortasında bulunca ruhsal dengesini yitirm iş ve iki kez intihara kalkışmış. Bunun üzerine dedem, nenemi ve çocukları Çanakkale'den uzaklaştırmaya karar vermiş. Çirkince öyküsünde bu olaya şöyle değiniyor Sabahattin Ali:"Çanakkale de asker olan babamın yanından, Çivril'de asker olan dedemin yanına gidiyorduk.... Şimdi düşünüyorum da, o karmakarışık devirde, o berbat yolculuk şartları içinde annem gibi beceriksiz bir kadının iki küçük çocukla bu kadar uzun yolculuğa nasıl çıktığına hâlâ şaşıyorum.... cephelerde her gün yüzlerce subayın öldüğü, yüzlerce subay ailesinin memleket içinde perişan kaldığı o günlerde, 'silah arkadaşları' arasında, birbirlerinin ailelerini korumak hususunda, yazılmamış hatta konuşulmamış bir mukavele var gibiydi."
Babam 1921'de Edremit Iptidaisi'ni (ilkokulu) bitirm iş ve Galatasaray Sultanisi'ne gitmek emelleriyle İstanbul'a yollanmış."İstanbul'a geldim. O zaman büyük dayım Said Bey beni Galatasaray'a yerleştirecekti ama harekat başladı. Yunan bozuldu, kabine düştü ve ben İstanbul'da bir mektebe giremediğim için senem boş geçmesin diye Balıkesir'e
Dedem Cihangirli Ali Selahattin aslen baba tarafından Oflu imiş. Bahriye Alay Emini Oflu Salih Bey ile Çerkez asıllı Saniye hanımın oğlu Ali Selahattin Cihangir'de büyümüş. "Babam İstanbul'un asil ve eski bir ailesinin çocuğu idi. Çok iyi büyütülmüş, terbiye
edilmişti. Askerliği o zamanlar en şerefli meslek zanneden ailesi, kendisini
Amcamın anlattıklarına ve babamın Mehpare'ye yazdığı mektuplara bakılırsa ne olmuşsa Çanakkale Savaşı sırasında olmuş. On dört yaşında anne olan nenem, iki ufak çocukla kendini savaşın ortasında bulunca ruhsal dengesini yitirmiş ve iki kez intihara kalkışmış. Bunun üzerine dedem, nenemi ve çocukları Çanakkale'den uzaklaştırmaya
karar vermiş.