Beni incitmeyin çünkü ben yaşamaya mecburum
Çünkü ben çareyi ne bir şarap kadehinde
Ne de bir ilaç kutusunda bulabilirim
Çünkü ben insanların anılarında zamanı geldiğinde unutulacak bir yaraya dönüşmek istemem
Ben yaşamaya mecburum çünkü
Sırtımda koca bir yük var ben varım yani
Yaşamaya mecburum yani
bir sevgi var beni ayakta tutan benimde ayak tutmam gereken
Bir neşe var çünkü içimde gülümsemek isterim hep yaşamam gerek
Beni incitmeyin diyorum ruhum hassas benim diyorum
Yani diyorumki beni incitmeyin sığınacak limanım yok yani
ne bir çatı katım var
ne de ruhumu dinlendirecek bir limanım işte
ama yaşama ya da öyle mecburum
"Okuldaki en kral hoca sizsiziniz hocam. Sizle konuştuktan sonra hayatım kökten değişti. Sizin o söyledikleriniz çok etkili oldu hocam"
Evet işte bu, tam olarak bu.
Bazen bunun gibi geribildirimler alıyorum. Çocukların yüzünde neşe ve heyecan oluyor.
Dezavantajlı koşullarına ve her türlü zorluklarına rağmen hayata umutla bakmaya başlıyorlar. Ve sonra da çabaladıklarını görüyorum.
Mesleğin getirdiği pozitif etkiyi zaman zaman hissetmek iyi bir moral oluyor.
❝Yaratıcılık zorluklarla yüzleşmekten çıkar. Yaratıcılık acı çekmenin içinden çıkar. Neşe, zorlukların karşılaşmasından ve kişinin önceden yapabileceğini düşündüğünden daha fazlasıyla yüzleşmek için kendi kapasitesini kullanmasından gelir❞
☆ Rollo May
Allah Resûlü (s.a.s) şöyle buyurmuştur:
"Muhammed'in nefsini elinde tutan Allah'a yemin ederim ki, içerisi neşeyle dolan bir ev ancak gözyaşıyla dolmuş demektir. Bir neşe olmasın ki, onun peşini keder izlemesin."
İçimde tuhaf bir neşe var. Bu anlamsız gelen duygunun perde arkasında kim bilir hangi anlamlı şeyler var uzun zamandır mutluluktan uyuyamamıştım🙃
yaşar kemal'in tasviriyle:
"akşamüstleri tünelden taksime doğru sol kaldırımdan yürürseniz, gözünüze dalgın, siyah gözlüklü, yüzü kederli, ama müthiş kederli -yüzündeki keder besbellidir, elle tutulacak gibi, yüzde donup kalmıştır-, pantolonu ütüsüz, ağarmış saçları kabarmış bir adam çarpar.
bu adamın, bu beyoğlu kalabalığı içinde bir hali vardır ki (daha doğrusu her hali) size bu koskocaman şehirde yalnız, yapayalnız olduğunu söyler.
bu neden böyledir? orasını kimse de bilmez…
bazı adam vardır, insan yüzünde sırf hınç, kin okur.
bazısında gurur, bazısında neşe, bazısında bayağılık, aşağılık…
bu adamın üstünden başından da yalnızlık akar.
bir de bu adama, kadıköy iskelesinin kanepelerinden birine oturmuş, heybeli köylüleri, çıplak ayaklı serseri çocukları, hanımefendileri seyrederken rastlarsınız.
bu adam hikayeci sait faiktir."
"Bir şeyleri ruhunuzla yaptığınızda, içinizde hareket eden bir nehir, neşe hissedersiniz."
Mevlana Celaleddin-i Rumi
Çevrenizi mutlu edin , kendinizi mutlu edin , tebessüm edin. Gerçekten etrafımıza neşe saçmalıyız. İnsanları mutlu etmek zor değil...
Dökmek ister içini içim, anlatmalı mı biçim biçim?
Her neşe, bir içim ve içlenişime direnişim
Ben yürüdükçe kalır izim, bitmek bilmez pembe dizim
Yüzüm her resimde karanlık, karamsar bir çizim
Benim bazen hüzünle dolu olmamın sebebi geçmişi hatırlamamdandır.
Ama, eğer neşe ile hüzün arasında bir tercih yapmak durumunda olsaydım,
kalbimdeki hüzünleri dünyanın tüm neşesine değişmezdim...
Halil Cibran
Görelim Sen Nesin?
Denizde dalga yoksa yüzücüsün
Bir görelim dalga varken sen nesin
Neşe verensin yada üzücüsün
Bir görelim ruhun darken sen nesin
Altın suyuna batıvermiş bakır
Ateşe tut imtihan et bırakır
İmtihan anında olma gel hakir
Bir görelim gönlün narken sen nesin
Güle tahammülün yoksa sen çim ek
Kolaydır dikensiz bir gülü sevmek
Dikeni tutunca görünür emek
Bir görelim elin harken sen nesin
Âteşbâz toprağa düştüğün zaman
El vurup kabrini eştiğin zaman
Bu dünyayı elbet aştığın zaman
Bir görelim yüzün arken sen nesin