19'umda kanser olmak benim için gül bahçesine giderken ayağıma batan irili ufaklı dikenler gibiydi. Kanadı ayaklarım, bazen çok bazen az, ama devam edebildim.
Kulağımda A Broken Iris, "A New Hope"ı dinlerken ben de yeni bir umut, bir işaret arıyordum...
O sırada gözümün önünde beliren güvercine baktığımda önce hayal gördüğümü sandım. Seke seke yürüyordu balkon pervazında ve bir bacağı yoktu. Dikkatli baktığımda onun da benim gibi sol bacağının olmadığını gördüm. Dalan gözlerimi ovuşturdum ve ona baktım. O da bana baktı. Sonra bir anda süzüldü maviliklere. Koskoca evrende tam da işaret ararken gelip beni bulan tesadüf değildi, biliyordum. Gözlerim doldu. Kafamı kaldırdım ve yüksek sesle:
"Teşekkür ederim, teşekkürler." dedim.