Sena

Sena
@nietzscheblog
Okur, çok okur, hep okur.
"Nereden geldiğimizi sorsam, Elbet kendinize göre Söylersiniz birçok cümle; Oysa nereye gittiğimizi sorsam, Diliniz tutulur bir hecede. Zincirlenmiş fikirler akılda, İnsan hiç mi değişmek istemez dünyada -Mesele nereden geldiğimiz değil Elbet bir fikriniz vardır, Mesele bir yere gidemediğimiz- İnsanoğlu doğmalardan bu yana Dogmalardan yana!"
Reklam
"Gözler gökyüzüne çıkmak isterken, Akıl yerinde sayıyor; Renklere aldandığımızdan, Anlam aramadığımızdan Ve düşünmediğimizden. E hâliyle, Kafatası gözleri değil; Gözler kafatasını taşıyor!"
"Göz göze gelmenin Anlamaya ve anlatmaya yol açtığını; Anlamanın huzursuzluk, Anlatmanın hayal kırıklığı olduğunu Bir süre bakıştıktan sonra anlayana dek -Onlarca çift göz arasından Karşı karşıya gelen gözler Bizim gözlerimiz olunca- Huzursuzluğumuzun biteceğini düşünmüştük."

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
"Gündüz gözüyle ölmek isterim; Yaşamın bittiğini bilmem, Son bir kez birkaç kişiyi düşünmem gerek. Olur ya, ya gece ölürsem uykuda; Ömrümün bittiğini bilmeden, Kalanları son kez düşünemeden; Öldüğümü kim ispat eder bana, Son hatırladığım, uykuya daldığımken."
"Ah yok mu bu romantikler, Durmadan kalabalıklar içindeki Yalnızlıktan söz ettiler, Böyle bir yalnızlığı Hiç de inkâr edemem ama Tenhadaki kimsesizliği Sanıyorum ki fazla küçümsediler!"
Reklam
"Nasıl anladınız aniden Hangi kelimenin güçsüz olduğunu, Hissetmeden bir kez olsun bile; Nasıl da değer biçtiniz hemen Fazla yaşamış olmanın Anlamsız üstünlüğüne. Öyle ki, kulak vermediniz birisine, Ne yapsın o da, döndü evine; Kendine kıydı bir cümlenin nihayetinde, Daha basmadan on sekizine!"
"Alevler, kabahati olanlar içindi oysa, Nedendir, gece gündüz su taşıyorum; Birilerinin benden bir şey beklediği, Benim kendimden çok şey beklediğim, Yaşanmamışlıklarla dolu bir yaşantıda Beklentilerin içinde cehennemi yaşıyorum!"
Bir mevsim varken yüzümüzde, Mevsimler geçiyordu içimizde; Bir palyaçodan güldürmesini değil, Ağlamasını beklerim evine dönünce.
Hayalcilerin sadece düşlerinde, Ressamların sadece resimlerinde Beyazlar içindeydi sevdikleri; Ne olduğunu bildikleri, Ne olacağını bilmedikleri için insanın. Kim kimi nereye koyar, hükmedemem ama Bir kez daha söyleyen olmaz; Yalnızca düşlerin ve Resimlerin içinde kirlenmez beyaz!
Yüküm kadar yer kaplıyorken Hüzünlü bir gecede, Karanlık tavrıma Bir parıltı arıyordum; Bakakaldım gökyüzüne. Ben daha ayı süzemeden Ay gölgemi süzmüştü benden, Hâlâ kapkaranlıktım oysa İçimdeki karanlık gitti derken. Bir tek yüzüm ışık almıştı; O da her şeye rağmen, Yalandan gülerdi zaten. Niye bakarız ki ışığa, İçimizdeki karanlığa hükmetmezse birden.
Reklam
Semadan mehtap yağıyor, Yeryüzü gökyüzüne doyuyordu, Deniz dalgalarını vuruyor, Sessizlik birden bozuluyordu; Parça parça bulutlar Anlamı kalmayan ruhları hatırlatıyor, Hiç düşüneceği yoksa da insan Kara kara düşünüyordu.
Penceresini açtı Ve yeryüzüne baktı, İnsanlar öylece geçiyorken Onların gözlerinde delilikler gördü. Penceresini kapattı Ve yansısına baktı, Gözlerinde benzerlikler vardı; Delirmek üzereyken Deliliklerden kaçtığı yer Kendine ait odasıydı.
Hüzünler ve gökyüzü arasına Sanki geçilmez bir duvar örülmüş, Tanrı'nın insana el uzattığı; Sadece, insanı yaratırken görülmüş!
Hayat... Gözünü açıyorsun varsın, kapıyorsun yoksun.
Yaşam adı verilen şu bencillik çölünde her koyun kendi bacağından asılır.
Sayfa 395Kitabı okudu
216 öğeden 16 ile 30 arasındakiler gösteriliyor.