Beni Alexandre Dumas'a hayran bırakan kitap.
Kitapta kurulmuş bir tuzak sonucunda devlete ihanetle ağır cezaya ve zindana mahkum edilen Edmond Dantés’in hapis hayatını ve sonra hapisten kaçışıyla ona pusu kuranlardan intikamını alması anlatılıyor. Şimdi sizlere beni en çok etkileyen hapis ve hapisten kaçış bölümü anlatacağım.
Hapis hayatında oldukça değişmesini borçlu olduğu yaşlı mahkum birgün aralarındaki duvarı yıktı ve tanıştılar. Zamanla hoca-öğrenci ilişkisi hakim oldu. Çünkü Dantes sürekli öğrenmek istedi. Yaşlı mahkumde ona birçok dersler verdi. Bunların içinde dövüş, atiklik, yabancı diller, matematik, kimya gelir. Belirli saatlerde hücrelere bir delikten içeriye yemekler itilir ve yine belirli saatlerde tabaklar alınırdı. Dantes ve yaşlı hocası bu saatleri kafalarında hesap ederler ve o zamanlarda hücrelerinde boş tabakları iterlerdi. Böylelikle kimse hiçbirşey anlamadı. Aynı zamanda iki mahkum hücrelerinden dışarıya doğru tünel kazıyorlardı. Bitmesine çok az kala Dantes'in hocası öldü. Ölmeden öncede daha önce Dantes'e bahsettigi hazinenin gercek olduğunu ve hazinenin haritasini verdi. Sonra gozlerini yumdu ve muhafızlar geldi, ölüyü torbaya koyup bağladılar. Dantes tüm bunları kendi hücresine giden tünelden dinliyordu ve onlar gidince ortaya çıkıp torbadan yaşlı mahkûmu çıkarıp kendi hücresine götürdü ve torbanın içine kendisi girdi. Sonra muhafızlar ölüyü kurallar gereği zindanın dibinde olan denize fırlattılar. Dantes böylelikle firar etmiş oldu. İşte beni en çok etkileyen bölüm burası. Ve Dantes firarıyla beraber düşmanlarından kendisine tuzak kuranlardan intikam almaya başlayacaktır.
