Moriliçe
@ninova55
Umrumdışı
1992
2511 okur puanı
Ağustos 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Seni saklıyorum, parmaklarını, ellerini saklıyorum, gülümserken kıvrılan dudaklarını saklıyorum, hoşçakal'larını saklıyorum, bembeyaz yüzüne bir anda dolan şaşkınlıklarını saklıyorum. Sırf bu yüzden kalbim bir gün paramparça olacak.
Ölüm adil bir yargılamanın ilk duruşmasıdır.
Yalnızlığım büyüyordu.
Okur Takip Önerileri
Bazen düşünüyorum da hayatım boyunca söylemeyip de vazgeçtiğim şeyleri söyleseydim ne değişirdi acaba?
Anneler hep gülsün...
O gülerken, bir kardelen daha açıyordu yeryüzünde.O gülerken salıncaklar gökyüzüne salınıyordu.O gülerken, her şey güzelleşiyordu bizim gözümüzde.
Her halini özlüyorum.Çünkü bütün davranışlarıyla hayatımın ortasında yer alıyordu.
Ağlayabilseydim bazı şeylerin düzelebileceğini düşünüyordum.
Ağlayamadım.
Korktum sadece...
Bir kelimenin, gürültünün, sesin peşine takılıp dirseklerim parçalanıncaya kadar sürüklendiğim oluyordu.
Bir kum fırtınasına tutulmuş gibiyim .Gözlerim hiçbir şeyi seçemiyor.
Zaten öylesine büyük bir gürültünün içine hapsolduk ki, anlatabilmeyi başardığınız birkaç şey de gürültünün içinde kaybolup gidiyor.
Karşımdakine bir zarar vermediğimi düşündüğüm yalanları daha kolay söylüyorum.
İnsanlara bir şeyler anlatmaya çalışmak buharlı bir cama yazı yazmaya benziyor.Özenle yazıyorsun, apaçık belli oluyor anlattıkların.Sonra silinip gidiyor.
Kendini akıntıya bırakıp sürüklenmek, en azından hareket etmek, hayatta kalmak demekti ki içini acıtan şey de buydu; yaşamak.
İnansam inansam beni hiç sevmemiş olduğuna inanırım.
O gözlerde aşkı gördü ve bütün tereddütlerin uçup gitmiş olduğunu anladı. Kendi gözlerinde de aşkı gördü. Aşkta sual olmazdı. Tutkudan onun anladığı buydu.