Nisanur Karahalil
@nisanurkarahalil
11 okur puanı
Mayıs 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
%15 (24/158)
1774, Goethe, Genç Werther'in Acıları
Dönemin meşhur giysileri...
𝐌𝐞𝐜𝐚𝐥𝐬𝐢𝐳, 𝐩𝐞𝐧𝐜𝐞𝐫𝐞 𝐭𝐚𝐫𝐚𝐟ı𝐧𝐝𝐚 𝐬ı𝐫𝐭 𝐮̈𝐬𝐭𝐮̈ 𝐲𝐚𝐭ı𝐲𝐨𝐫𝐝𝐮; 𝐛𝐮̈𝐭𝐮̈𝐧 𝐠𝐢𝐲𝐬𝐢𝐥𝐞𝐫𝐢 𝐮̈𝐬𝐭𝐮̈𝐧𝐝𝐞𝐲𝐝𝐢: 𝐜̧𝐢𝐳𝐦𝐞𝐥𝐞𝐫𝐢, 𝐦𝐚𝐯𝐢 𝐜𝐞𝐤𝐞𝐭𝐢 𝐯𝐞 𝐬𝐚𝐫ı 𝐲𝐞𝐥𝐞𝐠̆𝐢.
Sayfa 159 - WerherKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Belki de anlam yükleyebilseydik, dünyada kalmak için bir sebep bulabilirdik...
"𝑨𝒎𝒂 𝒊𝒏𝒔𝒂𝒏𝒍ı𝒌 𝒐 𝒌𝒂𝒅𝒂𝒓 𝒅𝒂𝒓 𝒈𝒐̈𝒓𝒖̈𝒔̧𝒍𝒖̈ 𝒌𝒊 𝒗𝒂𝒓𝒐𝒍𝒖𝒔̧𝒖𝒏 𝒃𝒂𝒔̧𝒍𝒂𝒏𝒈ı𝒄ı𝒏𝒂 𝒗𝒆 𝒔𝒐𝒏𝒖𝒏𝒂 𝒃𝒊𝒓 𝒂𝒏𝒍𝒂𝒎 𝒗𝒆𝒓𝒆𝒎𝒊𝒚𝒐𝒓."
Sayfa 150Kitabı okudu
Fark etmiyoruz, edemiyoruz Werther
"𝑩𝒊𝒓 𝒂𝒏 𝒊𝒄̧𝒊𝒏 𝒔𝒂𝒌𝒊𝒏 𝒔𝒂𝒌𝒊𝒏 𝒅𝒖̈𝒔̧𝒖̈𝒏𝒖̈𝒏. 𝑲𝒆𝒏𝒅𝒊𝒏𝒊𝒛𝒊 𝒂𝒍𝒅𝒂𝒕𝒕ı𝒈̆ı𝒏ı𝒛ı, 𝒃𝒊𝒍𝒆 𝒃𝒊𝒍𝒆 𝒌𝒆𝒏𝒅𝒊𝒏𝒊𝒛𝒊 𝒎𝒂𝒉𝒗𝒆𝒕𝒕𝒊𝒈̆𝒊𝒏𝒊𝒛𝒊 𝒇𝒂𝒓𝒌 𝒆𝒕𝒎𝒊𝒚𝒐𝒓 𝒎𝒖𝒔𝒖𝒏𝒖𝒛?
Sayfa 135Kitabı okudu
𝑶𝒏𝒖𝒏 𝒗𝒂𝒓𝒍ı𝒈̆ı, 𝒐𝒏𝒖𝒏 𝒚𝒂𝒛𝒈ı𝒔ı, 𝒃𝒆𝒏𝒊𝒎 𝒚𝒂𝒛𝒈ı𝒎ı 𝒊𝒄̧𝒕𝒆𝒏𝒍𝒊𝒌𝒍𝒆 𝒑𝒂𝒚𝒍𝒂𝒔̧𝒎𝒂𝒔ı, 𝒚𝒂𝒏𝒈ı𝒏ı 𝒚𝒆𝒓𝒊𝒏𝒆 𝒅𝒐̈𝒏𝒎𝒖̈𝒔̧ 𝒃𝒆𝒚𝒏𝒊𝒎𝒅𝒆𝒏 𝒌𝒂𝒍𝒂𝒏 𝒔𝒐𝒏 𝒈𝒐̈𝒛𝒚𝒂𝒔̧ı𝒏ı 𝒔ı𝒌ı𝒑 𝒄̧ı𝒌𝒂𝒓ı𝒚𝒐𝒓.
Sayfa 132Kitabı okudu
Ya kurtulabilseydik?
"𝑲𝒖𝒓𝒕𝒖𝒍𝒎𝒂𝒏 𝒎𝒖̈𝒎𝒌𝒖̈𝒏 𝒅𝒆𝒈̆𝒊𝒍, 𝒃𝒂𝒉𝒕𝒔ı𝒛! 𝑮𝒐̈𝒓𝒖̈𝒚𝒐𝒓𝒖𝒎 𝒌𝒊, 𝒎𝒖̈𝒎𝒌𝒖̈𝒏 𝒅𝒆𝒈̆𝒊𝒍 𝒌𝒖𝒓𝒕𝒖𝒍𝒎𝒂𝒎ı𝒛."
Sayfa 128Kitabı okudu
Bazen kendimizi yitirdiğimiz yerde durur kalırız, Wilhelm.
𝑵𝒆𝒅𝒊𝒓 𝒊𝒏𝒔𝒂𝒏, 𝒉𝒆𝒑 𝒐̈𝒗𝒖̈𝒍𝒆𝒏 𝒃𝒖 𝒚𝒂𝒓ı 𝑻𝒂𝒏𝒓ı? 𝑮𝒖̈𝒄̧𝒍𝒆𝒓𝒊𝒏𝒅𝒆𝒏, 𝒕𝒂𝒎 𝒅𝒂 𝒆𝒏 𝒈𝒆𝒓𝒆𝒌𝒍𝒊 𝒐𝒍𝒅𝒖𝒈̆𝒖 𝒚𝒆𝒓𝒅𝒆 𝒚𝒐𝒌𝒔𝒖𝒏 𝒌𝒂𝒍𝒎ı𝒚𝒐𝒓 𝒎𝒖? 𝑺𝒆𝒗𝒊𝒏𝒄̧ 𝒊𝒄̧𝒊𝒏𝒅𝒆 𝒚𝒖̈𝒌𝒔𝒆𝒍𝒅𝒊𝒈̆𝒊, 𝒂𝒄ı𝒍𝒂𝒓𝒍𝒂 𝒚ı𝒌ı𝒍𝒅ı𝒈̆ı 𝒛𝒂𝒎𝒂𝒏, 𝒕𝒂𝒎 𝒅𝒂 𝒖𝒄̧𝒔𝒖𝒛 𝒃𝒖𝒄𝒂𝒌𝒔ı𝒛 𝒔𝒐𝒏𝒔𝒖𝒛𝒍𝒖𝒌𝒕𝒂 𝒌𝒆𝒏𝒅𝒊𝒏𝒊 𝒚𝒊𝒕𝒊𝒓𝒎𝒆𝒚𝒊 𝒐̈𝒛𝒍𝒆𝒅𝒊𝒈̆𝒊𝒏𝒅𝒆, 𝒐 𝒗𝒖𝒓𝒅𝒖𝒎𝒅𝒖𝒚𝒎𝒂𝒛 𝒗𝒆 𝒔𝒐𝒈̆𝒖𝒌 𝒃𝒊𝒍𝒊𝒏𝒄𝒆 𝒈𝒆𝒓𝒊 𝒅𝒐̈𝒏𝒎𝒖̈𝒚𝒐𝒓 𝒎𝒖 𝒉𝒆𝒑?
Sayfa 121Kitabı okudu
Umarım Werther umarım :')
𝑺𝒐𝒏𝒖𝒄̧𝒕𝒂 𝒉𝒂𝒔𝒕𝒂𝒍ı𝒈̆ı𝒏ı 𝒌𝒐̈𝒓𝒖̈𝒌𝒍𝒆𝒎𝒆𝒌𝒕𝒆𝒏, 𝒕𝒖̈𝒌𝒆𝒏𝒆𝒏 𝒚𝒂𝒔̧𝒂𝒎ı𝒏ı 𝒂𝒓𝒕𝒂𝒏 𝒂𝒄ı𝒍𝒂𝒓𝒂 𝒃𝒖̈𝒓𝒖̈𝒎𝒆𝒌𝒕𝒆𝒏 𝒃𝒂𝒔̧𝒌𝒂 𝒃𝒊𝒓 𝒊𝒔̧𝒆 𝒚𝒂𝒓𝒂𝒎𝒂𝒔𝒂 𝒅𝒂, 𝒖𝒛𝒂𝒌𝒍𝒂𝒓𝒅𝒂 𝒔̧𝒊𝒇𝒂 𝒃𝒖𝒍𝒎𝒂𝒌 𝒊𝒄̧𝒊𝒏 𝒚𝒐𝒍𝒂 𝒌𝒐𝒚𝒖𝒍𝒂𝒏 𝒃𝒊𝒓 𝒉𝒂𝒔𝒕𝒂𝒚𝒍𝒂 𝒂𝒍𝒂𝒚 𝒆𝒅𝒆𝒏, 𝒔𝒐𝒍𝒖𝒌𝒔𝒖𝒛 𝒌𝒂𝒍𝒂𝒏 𝒃𝒊𝒓 𝒚𝒖̈𝒓𝒆𝒈̆𝒊𝒏, 𝒗𝒊𝒄𝒅𝒂𝒏 𝒂𝒛𝒂𝒃ı𝒏𝒅𝒂𝒏 𝒌𝒖𝒓𝒕𝒖𝒍𝒎𝒂𝒌 𝒗𝒆 𝒓𝒖𝒉𝒖𝒏𝒖𝒏 𝒂𝒄ı𝒍𝒂𝒓ı𝒏𝒂 𝒃𝒊𝒓 𝒔𝒐𝒏 𝒗𝒆𝒓𝒎𝒆𝒌 𝒖̈𝒛𝒆𝒓𝒆 𝒌𝒖𝒕𝒔𝒂𝒍 𝒎𝒆𝒛𝒂𝒓𝒂 𝒗𝒂𝒓𝒂𝒏 𝒃𝒊𝒓 𝒚𝒐𝒍𝒄𝒖𝒍𝒖𝒈̆𝒂 𝒄̧ı𝒌𝒎𝒂𝒔ı𝒏ı 𝒉𝒐𝒓 𝒈𝒐̈𝒓𝒆𝒏 𝒌𝒊𝒎𝒔𝒆𝒍𝒆𝒓 𝒖𝒎𝒂𝒓ı𝒎 𝒌𝒊 𝒂𝒍𝒄̧𝒂𝒌𝒄̧𝒂 𝒃𝒊𝒓 𝒔𝒐𝒏 𝒃𝒖𝒍𝒖𝒓𝒍𝒂𝒓.
Sayfa 118Kitabı okudu
– 𝑻𝒂𝒏𝒓ı𝒎, 𝒃𝒖 𝒎𝒖𝒅𝒖𝒓 𝒊𝒏𝒔𝒂𝒏𝒍𝒂𝒓ı𝒏 𝒚𝒂𝒛𝒈ı𝒔ı? 𝒀𝒂 𝒉𝒆𝒏𝒖̈𝒛 𝒂𝒌ı𝒍 𝒔𝒂𝒉𝒊𝒃𝒊 𝒅𝒆𝒈̆𝒊𝒍𝒌𝒆𝒏 𝒚𝒂 𝒅𝒂 𝒂𝒌ı𝒍𝒍𝒂𝒓ı𝒏ı 𝒚𝒊𝒕𝒊𝒓𝒅𝒊𝒌𝒕𝒆𝒏 𝒔𝒐𝒏𝒓𝒂 𝒎ı 𝒎𝒖𝒕𝒍𝒖 𝒐𝒍𝒂𝒄𝒂𝒌𝒍𝒂𝒓 𝒂𝒏𝒄𝒂𝒌?–
Sayfa 118Kitabı okudu
Utanmamalıydık, utanmamalıyız...
𝑻𝒖̈𝒎 𝒐̈𝒛𝒖̈𝒎𝒖̈𝒏 𝒗𝒂𝒓𝒍ı𝒌𝒍𝒂 𝒉𝒊𝒄̧𝒍𝒊𝒌 𝒂𝒓𝒂𝒔ı𝒏𝒅𝒂 𝒕𝒊𝒕𝒓𝒆𝒚𝒊𝒑 𝒅𝒖𝒓𝒅𝒖𝒈̆𝒖, 𝒈𝒆𝒄̧𝒎𝒊𝒔̧𝒊𝒏 𝒔̧𝒊𝒎𝒔̧𝒆𝒌 𝒎𝒊𝒔𝒂𝒍𝒊 𝒈𝒆𝒍𝒆𝒄𝒆𝒈̆𝒊𝒏 𝒌𝒂𝒓𝒂𝒏𝒍ı𝒌 𝒖𝒄̧𝒖𝒓𝒖𝒎𝒖𝒏𝒅𝒂 𝒑𝒂𝒓𝒍𝒂𝒅ı𝒈̆ı 𝒗𝒆 𝒄̧𝒆𝒗𝒓𝒆𝒎𝒅𝒆 𝒉𝒆𝒓 𝒔̧𝒆𝒚𝒊𝒏 𝒚𝒊𝒕𝒕𝒊𝒈̆𝒊 𝒅𝒖̈𝒏𝒚𝒂𝒏ı𝒏 𝒃𝒆𝒏𝒊𝒎𝒍𝒆 𝒃𝒊𝒓𝒍𝒊𝒌𝒕𝒆 𝒚𝒐𝒌 𝒐𝒍𝒅𝒖𝒈̆𝒖 𝒃𝒖 𝒌𝒐𝒓𝒌𝒖𝒏𝒄̧ 𝒂𝒏𝒅𝒂 𝒏𝒊𝒄̧𝒊𝒏 𝒖𝒕𝒂𝒏𝒎𝒂𝒍ı𝒚ı𝒎?
Sayfa 114Kitabı okudu
𝑺̧𝒊𝒎𝒅𝒊 𝒂𝒏ı𝒎𝒔𝒂𝒎𝒂𝒌𝒕𝒂𝒏 𝒂𝒄ı 𝒅𝒖𝒚𝒅𝒖𝒈̆𝒖𝒎 𝒂𝒏𝒍𝒂𝒓ı𝒏 𝒐 𝒛𝒂𝒎𝒂𝒏𝒍𝒂𝒓 𝒐̈𝒚𝒍𝒆𝒔𝒊𝒏𝒆 𝒎𝒖𝒕𝒍𝒖𝒍𝒖𝒌𝒍𝒂 𝒅𝒐𝒍𝒖𝒑 𝒕𝒂𝒔̧𝒎𝒂𝒔ı, 𝑻𝒂𝒏𝒓ı'𝒏ı𝒏 𝒓𝒖𝒉𝒖𝒏𝒖 𝒔𝒂𝒃ı𝒓𝒍𝒂 𝒃𝒆𝒌𝒍𝒆𝒎𝒆𝒌𝒕𝒆𝒏 𝒗𝒆 𝒃𝒂𝒏𝒂 𝒃𝒂𝒈̆ı𝒔̧𝒍𝒂𝒅ı𝒈̆ı 𝒔𝒆𝒗𝒊𝒏𝒄𝒊 𝒚𝒖̈𝒓𝒆𝒈̆𝒊𝒎𝒊𝒏 𝒃𝒖̈𝒕𝒖̈𝒏 𝒊𝒄̧𝒕𝒆𝒏𝒍𝒊𝒈̆𝒊 𝒊𝒍𝒆 𝒌𝒖𝒄𝒂𝒌𝒍𝒂𝒎𝒂𝒌𝒕𝒂𝒏 𝒌𝒂𝒚𝒏𝒂𝒌𝒍𝒂𝒏𝒎ı𝒚𝒐𝒓 𝒎𝒖𝒚𝒅𝒖?
Sayfa 112Kitabı okudu
27 Ekim
𝑨𝒉! 𝑺𝒆𝒗𝒈𝒊, 𝒔𝒆𝒗𝒊𝒏𝒄̧, 𝒚𝒂𝒌ı𝒏𝒍ı𝒌 𝒗𝒆 𝒄𝒐𝒔̧𝒌𝒖 𝒌𝒆𝒏𝒅𝒊 𝒊𝒄̧𝒊𝒎𝒅𝒆𝒏 𝒈𝒆𝒍𝒎𝒊𝒚𝒐𝒓𝒔𝒂, 𝒃𝒊𝒓 𝒃𝒂𝒔̧𝒌𝒂𝒔ı 𝒅𝒂 𝒃𝒖𝒏𝒍𝒂𝒓ı 𝒗𝒆𝒓𝒆𝒎𝒆𝒚𝒆𝒄𝒆𝒌𝒕𝒊𝒓 𝒃𝒂𝒏𝒂; 𝒔𝒐𝒈̆𝒖𝒌 𝒗𝒆 𝒈𝒖̈𝒄̧𝒔𝒖̈𝒛 𝒃𝒊𝒓 𝒉𝒂𝒍𝒅𝒆 𝒌𝒂𝒓𝒔̧ı𝒎𝒅𝒂 𝒅𝒖𝒓𝒂𝒏 𝒃𝒊𝒓𝒊𝒏𝒊, 𝒃𝒆𝒏 𝒅𝒆 𝒎𝒖𝒕𝒍𝒖𝒍𝒖𝒌𝒍𝒂 𝒅𝒐𝒍𝒖𝒑 𝒕𝒂𝒔̧𝒂𝒏 𝒚𝒖̈𝒓𝒆𝒈̆𝒊𝒎𝒍𝒆 𝒎𝒖𝒕𝒍𝒖 𝒆𝒅𝒆𝒎𝒆𝒎 .
Sayfa 111Kitabı okudu
26 Ekim
𝑬𝒗𝒆𝒕, 𝒔𝒆𝒗𝒈𝒊𝒍𝒊 𝒅𝒐𝒔𝒕𝒖𝒎, 𝒌𝒆𝒔𝒊𝒏𝒍𝒊𝒌𝒍𝒆 𝒃𝒐̈𝒚𝒍𝒆! 𝑩𝒊𝒓 𝒊𝒏𝒔𝒂𝒏ı𝒏 𝒗𝒂𝒓𝒍ı𝒈̆ı 𝒚𝒂 𝒅𝒂 𝒚𝒐𝒌𝒍𝒖𝒈̆𝒖, 𝒃𝒂𝒔̧𝒌𝒂𝒍𝒂𝒓ı 𝒊𝒄̧𝒊𝒏 𝒐̈𝒏𝒆𝒎 𝒕𝒂𝒔̧ı𝒎𝒂𝒛, 𝒉𝒆𝒎𝒆𝒏 𝒉𝒆𝒎𝒆𝒏 𝒉𝒊𝒄̧𝒃𝒊𝒓 𝒐̈𝒏𝒆𝒎 𝒕𝒂𝒔̧ı𝒎𝒂𝒛.
Sayfa 110Kitabı okudu
– 𝑻𝒂𝒃𝒊𝒊, 𝒑𝒓𝒆𝒏𝒔 𝒐𝒍𝒔𝒂𝒚𝒅ı𝒎, 𝒎𝒆𝒎𝒍𝒆𝒌𝒆𝒕𝒊𝒏 𝒂𝒈̆𝒂𝒄̧𝒍𝒂𝒓ı𝒏𝒅𝒂𝒏 𝒃𝒂𝒏𝒂 𝒏𝒆 𝒅𝒆𝒓𝒅𝒊𝒎!–
Sayfa 108Kitabı okudu