“Bunu gece günlüğüme yazacağım.”
“Neyi?”
“Ateşten yananın ateşe doymadığını.”
Sayfa 226Kitabı okudu
“Bana resmi yok ettiğini söylemiştin.”
“Yalan söyledim.Resim beni yok etti.”
Sayfa 179Kitabı okudu
Öyle sinsi zehirler vardı ki insanın etkilerini öğrenebilmesi için onları tadıp zehirlenmiş olması gerekiyordu.
Okur Takip Önerileri
“Çünkü genceciksiniz ve gençlik sahip olunabilecek en kıymetli şeydir.”
Günün birinde buruş buruş olup çirkinleştiğinizde,derin düşünceler alnınızda çizgiler bırakıp arzularınızın yangınları dudaklarınızı mühürlediğinde anlarsınız,hem de acı acı anlarsınız
Sayfa 26Kitabı okudu
Ah!Biçare hırpalanmış, ezilmiş hayat! Mai bir gece ile siyah bir gece arasında geçen şu nasipsiz,talihsiz ömür! Bir elmas yağmuru altında açarak şimdi bir siyah inci yağmuru altında gömülen o emel çiçekleri!
Gözlerinin önünde o mai gece ile bu siyah gece karşı karşıya geldi: Mai ve siyah.
Sayfa 253Kitabı okudu
—Anne,müsaade eder misin? Senin dizine yatayım…Hani ya bir vakitler beni yatırır da saçlarımı okşardın? İşte yine öyle yatayım,beni yine öyle,güya sekiz on yaşlarında bir çocuk gibi okşa…
İnsanlar ne kadar büyürlerse büyüsünler,ne kadar ihtiyar olurlarsa olsunlar yine bazı dakikalar vardır ki annelerine sokularak çocuk olmak isterler.
Sayfa 248Kitabı okudu
İnsan kendisinin sefaletini bir servetin ihtişamı yanında, talihsizliğin hükmünü bir saadet görünüşü karşısında daha büyük bir acıyla anlar.
Sayfa 226Kitabı okudu
O günden beri hayatından bir yarım asır geçmiş gibi çökmüş,ihtiyar olmuştu.Öyle dalgınlıkları vardı ki saatlerle sürerdi.
Doğru İkbal’in odasına kadar gitti. Onu hâlâ orada görecekmiş kuruntusunun mağlubuydu.
Örtüleri kaldırılmış,cibinliği indirilmiş karyolasına kadar gitti,bir müddet oraya baktı,sonra hemen oraya,seccadenin üzerine atıldı,birinci defa olarak feryat ihtiyacını tutmak istemedi, orada bağırarak,kıvranarak şimdi bu evi tamamen boş bırakan kardeşi için kana kana ağladı.
Sayfa 216Kitabı okudu
Merdivenlerden sürünerek kızını son bir feryatla selamlayan anesinin sesi, o insanların artık her şeyi unutup da bütün dayanma gücünü bir matemin içe işleyen acısına teslim ettikleri dakikaya has feryadı kulaklarını yırttı.
Fakat her şey bitip de o tabutu kaldırmak, bu eve bir daha dönmemek üzere götürmek lazım geldiği zaman bu facia bütün hakikatiyle gözlerinin önünde canlanırdı.
Sayfa 214Kitabı okudu
Keşke sen de çıldıracak kadar hiddetlensen de kendini böyle ümitsizliğe teslim etmesen…
Sayfa 195Kitabı okudu
Sonra bu bencil aşkın tahammül edemeyeceği ufak bir şey gördüğün zaman ona düşmanlık etmeye başlıyorsun,düşman oluyorsun. Zaten aşka kin kadar yakın bir his yoktur…