Bir çiçeği koparmadan koklamayı bilmiyorsunuz bayım.
Bir kadınla sevişmeden sevmeyi, Dövüşmeden barışmayı.
Siz insan olmayı hiç denemediniz bayım.
Ne güneşin küfür yemediği kaldı sizden ne yağmurun.
Çamurun içinden çıktık diyorsunuz ya hani,
Siz o çamuru bile kirlettiniz bayım.
Yaşıyorsunuz ama yaşattığınız kaç umut kaldı elinizde?
Dilinizde hep
Hep bi şarkı buluruz eşlik etsin diye hüznümüze. Yaraya tuz basarız biz. Çiviyi çiviyle sökeriz. Katıksız değildir bu şiirde hüzün. Güzel şeyler de olur elbette ama izaha muhtaç olan kederdir. Mutluluk başının çaresine bakabilir..