+ Efendimiz artık konuşmuyor musunuz?
- Konuşuyoruz olric, biz hiç susmadık ki. Dilimiz sussa kalemimiz susmadı, o da sussa düşüncelerimiz susmadı, düşüncelerimize söz geçirmeye kalktık, gönlümüz susmadı. Ruhumuz bağlı olric sadece biraz sessizlik gerek o şekilde konuşuyoruz biz.
+ Efendimiz, şarkı söylüyormuş, kitap okuyormuş.
- Söylüyecek tabi olric, okumayıda sever o. Bende onu okumayı seviyorum, dinliyorum olric. Duramıyor içi içine sığmıyor, onunda üzerine geliyor bazı şeyler. Hava alması lazım. Biraz içi huzur bulsun olric, benim onu anladığımı ve yaptığı hiç bir şeyin boşa gitmediğini verdiği tüm emeklerin bir değeri olduğunu bilsin. Her şey çok anlamlı olric, onu görüyorum ve bu pahabiçilemez olric. Onu anlıyorum olric, susmasındanda söylediklerinden de yaptıklarındanda, o aslında çok şey anlatıyor olric sadece dinlemesini bilmen gerekiyor. Kalbi hala çok temiz olric, kötülük yok, ruhu yorgun sadece. Olric her şey öylesine gerçek ki, daha dün gibi aklımda, o bakışını hiç unutmuyorum olric bende daha önce hiç öyle hissetmemiştim. Bırak mutlu olsun olric, özgür olsun ruhu ne isterse o olsun, ben buralardayım görüyorum olric, görüyorum. Gök yüzünde…