Nefsim bana öğüt verdi ve bir övgüden dolayı coşmamayı, bir yergiden dolayı
üzülmemeyi öğretti. Nefsim bana öğüt vermeden önce, günler yaptıklarımı övecek veya verecek birisini karşıma çıkarmadığı sürece yaptıklarımın değeri konusunda şüphe içindeydim.Oysa şimdi öğrendim ki ağaçlar, övülme ihtiyacı hissetmeden ilkbaharda çiçek açarlar ve yazın meyve verirler. Kınanmaktan korkmadan sonbaharda yapraklarını dökerler ve kışın çırılçıplak kalırlar.
Sonra şöyle dedi Idril, ağır bir edayla: "Bilgece davranması gerekenlerin körlüğe düşüşü ne acı;" fakat Tuor onu düzeltti: "Sevdiklerimizin inatçılığı da bir o kadar acı."