Öğrencilerimden Şiirler
Örtülür temiz kalbim
Kirli tuğlalarla
Gecenin soğuğunda
Üşür küçük kuşlar
Özletir kendini kavuşamayan aşıklar
Örtülür temiz kalbim
Kirli tuğlalarla..
Hüseyin Bozdağ
Öğrencilerimden Şiirler
Yanarken dağların güneş gören yerlerinde
Kışı hayal eder, özlerim
İnsanım, ne eksikse,
Onu beklerim..
Belki bir babaya, belki de bir sevgiye hasretim
Yıldızların bana göz kırptıkları yerlerde ağlarım
Dışardan göründüğü gibi değilim
Kalbime taş duvar örtüp içinde masumca beklerim
Doğru ya ben insanım, kimsesiz yalnız bir insan...
Hüseyin Bozdağ
Öğrencilerimden Şiirler
Okunduktan sonra toz tutmaya mahkum kaldılar..
Siz hiç geceleri yatarken ansızın öksürük sesi duydunuz mu?
İhtiyar kitapların sesini.
Onlar sizden görmediği sevgiyi,
Sessizlikte ararlar.
Şimdilerde en sadık dostlarım oldular
Her bir sayfası çay kokan dostlarım
Kimseler yokken
Onlar geceleri benle dertleşir konuşurlar...
Hüseyin Bozdağ
Öğrencilerimden Şiirler
KORKUYORUM YA RAB
Nereye gider şu insanlar !
Aşka mı ? Sanmam
Acizliğimi bağışlayın
Belki biraz cahilim
Gözleri kan ile dolmuş insanoğlunun
Korkuyorum ya Rab !
İnsanların aşka gittikleri belli
Korkaklar, yiğitler, serseriler, dilenciler...
Bu yolda gittikleri kesin
Kimi kör, kimi dilsiz, kimi ise topal
Ne diye giderler bilmem
Aşk denen illetten korkuyorum ya Rab !
Hüseyin Bozdağ
@oznurturk_ozoncel
@azyayingrubu
Muhammed Alper Şenel
İlkokul zamanlarıma gittim biraz.. Bazı sayfalarda gözlerim doldu. Bazı sayfalarda kendimi okudum.
Öğretmenleri, öğretmenleri değilde annesi olanlar çok şanslıdır. Olgunlaşana kadar ki zamanımızın çoğunu okullarda geçiririz. Öğretmenimizle annemizden daha çok iletişim kurarız. Hayal kurmayı, doğayı,
