Cemal Süreya'nın dediği gibi: Aslında insan kendi sesini tanıyamaz. Kendini kıstasa vururken nesnel kalamaz. Bir kısım kendini çok hırpalarken bir kısım ise kendini dev aynasında görür.
Ne korkunçtur düşmek kavganın haricine
Bir ürperme geldi İsmail'in içine
Ve bir balık gibi ürkerek
bir sandal
bir çift kürek
ve durgun
ölü bir deniz şeklinde gördü yalnızlığı.