"Her zaman performansıma hayran olmanızı istedim" dedi, açlık sanatçısı. "Hayranız zâten" dedi müfettiş nezaketle. "Ama hayran olmamalısınız" dedi açlık sanatçısı. "Eh, o zaman olmayız" dedi müfettiş ve "ama neden hayran olmamalıyız?" diye sordu. "Çünkü aç kalmak zorundayım, bu elimde değil" dedi açlık sanatçısı. "Nasıl birisiniz siz Allah aşkına", dedi müfettiş, "neden elinizde değil?" Açlık sanatçısı başını hafifçe kaldırıp konuşurken dudakları bir öpücük ister gibi büzülmüştü, tek kelimesini kaçırmasın diye müfettişin doğrudan kulağına yaklaşıp "Çünkü sevdiğim bir yiyecek bulamadım. Bulsaydım, inanın bana, hiç yaygara koparmadan siz veya başkaları gibi tıka basa yerdim onu," dedi. Bunlar onun son sözleriydi ama giderek sönen gözleri kapanmamak için direniyordu.