okurhanım؛
@okurhaniim
Ankara
11 Aralık
826 okur puanı
Ekim 2016 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"Ebubekir'de rikkat ve derinlik,
Ömer'de şiddet ve adalet,
Osman'da ilim ve hayâ,
Ali' de akıl ve hikmet..."
"İnanınız, dayanınız, sabrediniz, bağlanınız, kurtulunuz! "
Ya Fâtıma, canım benim, ben Muhammed Mustafa'nın kızıyım diyerek, sakın namazını terketme: Zira beni hak Peygamber olarak gönderen Cenabı Allah'a yemin ederim ki, beş vakit namazını vaktinde kılmadıkça, asla Cennet'e giremezsin."
Okur Takip Önerileri
O'nu bir kerecik gören, yahut O'nun tarafından bir kerecik görülmüş olan... Bu görüş ve görülüş, isterse göz açıp kapayıncaya kadar, isterse O'nun dünya hayatı boyunca olsun...
Gözü O'na, yahut O'nun gözü kendisine değmiş olan her mümin Sahabîdir..
" Ben ancak Allah'a şükrederim; başka kimseye minnetim yok! "
Övüldüğünü işittiği zaman duası:
"- İlâhî, sen beni benden daha iyi bilirsin! Ben de kendimi, övenlerden daha iyi bilirim. Onların bende bulunduğunu sandıkları iyilikleri sen bana ihsan et ve bilmedikleri kötülüklerimi de ört, bağışla!
Hakkımda söylenen şeylerle beni günahlandırma!"
Madem onun rububiyetine razıyız, o rububiyeti noktasında verdiği şeye rıza lâzım. Kaza ve kaderine itirazı işmam eder bir tarzda "Âh! Of!" edip şekva etmek; bir nevi kaderi tenkittir, rahîmiyetini ittihamdır. Kaderi tenkit eden, başını örse vurur, kırar. Rahmeti ittiham eden, rahmetten mahrum kalır. Kırılmış el ile intikam almak için o eli istimal etmek, nasıl kırılmasını tezyid ediyor. Öyle de musibete giriftar olan adam, itirazkârane şekva ve merakla onu karşılamak, musibeti ikileştiriyor.
Lem'alar
Hazret-i Eyyüb aleyhisselâm münâcatında istirahat-i nefsi için dua etmemiş, belki zikr-i lisanî ve tefekkür-ü kalbîye mani olduğu zaman ubudiyet için şifa talep eylemiş. Biz, o münâcat ile –birinci maksadımız– günahlardan gelen manevî, ruhî yaralarımızın şifasını niyet etmeliyiz. Maddî hastalıklar için ubudiyete mani olduğu zaman iltica edebiliriz. Fakat muterizane, müştekiyane bir surette değil belki mütezellilane ve istimdadkârane iltica edilmeli.
Lem'alar
Musibetin hastalık olan nev'i, sâbıkan geçtiği gibi o kısım, musibet değil belki bir iltifat-ı Rabbanîdir, bir tathirdir. Rivayette vardır ki: "Ermiş bir ağacı silkmekle nasıl meyveleri düşüyor, sıtmanın titremesinden günahlar öyle dökülüyor."
Lem'alar
Amma gelecek günler ise madem daha gelmemişler; içlerinde çekeceği hastalık veya musibeti şimdiden düşünüp sabırsızlık göstermek, şekva etmek, ahmaklıktır. "Yarın, öbür gün aç olacağım, susuz olacağım." diye bugün mütemadiyen su içmek, ekmek yemek, ne kadar ahmakçasına bir divaneliktir. Öyle de gelecek günlerdeki, şimdi adem olan musibet ve hastalıkları düşünüp şimdiden onlardan müteellim olmak, sabırsızlık göstermek, hiçbir mecburiyet olmadan kendi kendine zulmetmek öyle bir belâhettir ki hakkında şefkat ve merhamet liyakatini selbediyor.
Lem'alar
Her insan geçmiş hayatını düşünse kalbine ve lisanına ya "âh" veya "oh" gelir. Yani ya teessüf eder, ya "Elhamdülillah" der.
Lem'alar
Şu dâr-ı dünya, meydan-ı imtihandır ve dâr-ı hizmettir; lezzet ve ücret ve mükâfat yeri değildir.
Lem'alar
Evet, günah kalbe işleyip siyahlandıra siyahlandıra tâ nur-u imanı çıkarıncaya kadar katılaştırıyor. Her bir günah içinde küfre gidecek bir yol var. O günah istiğfar ile çabuk imha edilmezse kurt değil belki küçük bir manevî yılan olarak kalbi ısırıyor.
Lem'alar
...işlediğimiz her bir günah, kafamıza giren her bir şüphe, kalp ve ruhumuza yaralar açar.
Lem'alar
رَبِّ اِنّٖى مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرَّاحِمٖينَ
Ey Rabbim!
Bana gerçekten zarar dokundu. Sen ise merhametlilerin en merhametlisisin.
Enbiyâ Sûresi, 21:83.