Zeynep Aydın
@okyanusdakibulut_
107 okur puanı
Ağustos 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"Başkalarının senin hakkında aslında ne kadar az düşündüklerini bilsen, onların neler düşündüğü konusunda hiç endişelenmezdin.”
Ayrılırken söylenen sözler, beraberken yaşananların bir özetidir.
Sayfa 11
Okur Takip Önerileri
Ayrıca umutsuzluk hissi sinsidir. Umutsuzluğun yarattığı ruh halinden kurtulmak isteyen kişinin, başka meşgaleler yaratmaya çalışırken kendini işkolik, alkolik ya da çarpık ilişkiler yaşar halde bulması da olasıdır.
"Bugün en güçlü duygum neydi, nasıl hissettim?"
Her toplumda insanların büyük bir çoğunluğu böyledir; doğar, büyür, yaşar, küfür ve şükürle yaşayıp ölüp giderler.
Günümüzün o iç bunalımları, dost sohbetlerinde o hüngür hüngür ağlamalar... Öfkeler, iniş çıkışlar, gelgitler... Ama sevgiyle değil, öfkeyle yürüyen bir gel- git. İntikamcı. Maalesef çoğu kişi, "Beni yok ettiler, ben de fırsatını bulunca onları yok edeceğim!" tavrı içindedir. Ne var ki böyle bir tutum içinde olan kişi en başta kendini yok ettiğinin farkında değildir.
Çünkü insan kendi özünü ne kadar erken fark ederse, kendisiyle ne kadar erken ilişki kurarsa o kadar yaşıyor demektir.
Bir kitabı okumaya başladı
"Benim için hayatın amacı mutluluk değil" dedim. "O yüzden benim
mutlu olmadığımı, hayattan kaçtığımı zannediyorsun... Bana huzur
veren başka bir hayatın eşiğindeyim..."
Her şeyini
bırakıyorsun, hayattan çekiliyorsun, yenilgiyi seviyorsun sanki.
Dünyada birlikte
olmam, sarılmam gereken tek kişi vardı, hayatımın tek merkezi başka
bir yerdeydi ve kaba oyalanmalarla boşu boşuna kendimi kandırmam hem kendime, hem ona saygısızlıktı.
Bütün bu elle tutulur niteliklerine rağmen, acının aklım ve ruhum ile
ilgili bir şey olduğunu da bilirdim, ama ondan kurtulmak için kafamda
yapmam gereken temizliği yapmaya da girişemezdim. Daha önce böyle
bir şeyi hiç yaşamadığım için, ilk defa baskına uğrayan mağrur bir
komutan gibi, tam bir akıl karışıklığına sürüklenmiştim. Üstelik
içimdeki acıyı dayanılır kılan ve bu yüzden de uzatan bir umudum ve
Füsun'un her yeni gün Merhamet Apartmanı'na gelebileceğine ilişkin
pek çok neden ve hayal vardı kafamda.
"Sevdiğiniz bir insanı çok özlerseniz, hangisini tercih edersiniz?" diye
sordu Füsun. "Arkadaşlarınızı toplayıp onun ruhunu çağırmayı mı,
yoksa onun eski bir eşyasını, mesela bir sigara kutusunu bulmayı mı?"
Yirmi yaşımdan beri üzerimde beni her türlü beladan ve mutsuzluktan
koruyan görünmez bir zırh olduğu duygusu vardı içimde. Bu
duygunun bir yanı, bana başkalarının mutsuzluğuyla fazla meşgul
olmanın beni de mutsuz edebileceğini ve zırhımın delinmesine yol
açabileceğini sezdirirdi.