tuğba
@okyanusesiyor
O kendi dünyasının yalnızlığıyla baş başa...
24 Temmuz
93 okur puanı
Eylül 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sahip olduğunuz tek şeyin çamur olduğunu düşünün, eğer Tanrı'ysanız bu çamurdan insan yaratırsınız, eğer insansanız, içinde insanların yaşayabileceği evler yaratırsınız. Fakat kendilerinin çamurdan daha değerli olduğunu düşünen insanlar bunu anlamamıştı.
Sayfa 52Kitabı okudu
Sonluluk Üzerine
Her şey geçti gitti artık.
Doyduk, yeter artık.
Bitti ve gitti artık.
Hiçbir şey dürtmüyor artık.
Bir pırt bile yok artık.
Dert tasa yok artık
Ve yakında düzelecek
Ve hiçbir şey kalmayacak
Ve sona erecek her şey.
Sayfa 167Kitabı okudu
Ağustos
Bir kayaya oturdum
Bacak bacak üstüne attım
Dirseğimi üstüne, elimi çeneme yasladım
Ve düşünceli düşünceli sordum kendime
Bu dünyada insan nasıl yaşamalı diye
Sayfa 162Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Başkaları hakkında konuşmadan önce, kendinizi şöyle bir tartın...Herkes kendi evinde tanrı, ama tanrı herkesin evinde...
Sayfa 65Kitabı okudu
Sıradan insanların içindeki hiçbir duygu "tuhaf" bir şeye karşı duyulan nefret ve korku kadar kök salmış ve yoğun değildir.
Sayfa 40Kitabı okudu
Öldüğünde cehennemde sadece anıların yanacak. O da ceza olsun diye değil, ruhun özgürleşebilsin diye...
Ebeveyn olduğun andan itibaren artık çocuğunun geleceğine musallat olmuş bir hayaletten ibaretsin.
Sakın tepenize bir sırça köşk kurmayınız. Ama günün birinde nasılsa böyle bir sırça köşk kurulursa, onun yıkılmaz, devrilmez bir şey olduğunu sanmayın. En heybetlisini tuzla buz etmek için üç beş kelle fırlatmak yeter.
Bizi intihara iten nedir ? Başarısızlığımıza ait yeterince kanıtımız mı var ? Yoksa tarih bizi çıkar yolu olmayan bir yere koyduğu için mi ? Bildiğim kadarıyla hayvanlar intihar etmez. Daha kötüsü, kendilerini ölüme terk ederler. Bunu yapmayı biz de biliyoruz, kendimizi üzüntüden, kederden ölüme terk etmeyi. Fakat intihar başka bir şey değil mi ? Bıraktığımız izi daha heyecanlı, daha şiddetli kılmanın bir yolu değil mi ?
Sayfa 270Kitabı okudu
Kelimelerin gidişini unuttum, ama nasıl ve neden gittiklerini hatırlıyorum.
İsyan
İşte sana şunu, şu zehirlenmiş et parçasını fırlatıyorum; o benim kalbimdir anne, benim kalbim. Görüyorsun ya, artık o hiçbir saadet ve emel titreyişiyle çarpmıyor; çünkü insanların eli onu zehirledi ve bu muhitin tırnakları onu kanatıp harap etti. Sana koşuyorum, ruhumda bütün yaralarım ve ıstıraplarımla sana, senin teselli eden göğsüne koşuyorum.
Sayfa 41Kitabı okudu
Çok gülen bir insan, aynı zamanda çok ağlayan değil midir ?
Sayfa 32Kitabı yarım bıraktı
Mezarı soğuk, sahipsiz duruyor!
Ölüm bile onun narin ruhunun anısını,
Onu karalayan fısıltılardan koruyamıyor,
Issız mezarının üzerinde solmuş çiçekler duruyor...
Sayfa 109Kitabı okudu
Tabiat babanın maksadı yalnız insandan, hayvandan dünyaya döl yetiştirmektir. Ateşlendirir, birleştirir, doğurtur. Artık ötesine pek aldırış etmez. Yaşamak için dövüşsünler, boğuşsunlar dursunlar. Nüfus fazlalaşırsa birkaç kişinin kararıyla harp açılır. Milyonlarca hayat ekin gibi biçilir, kalanlar nişan alır, kumandanlar şöhret kazanır, diplomatlar gururlanır. Ölenlerin kim oldukları sayıya gelemeyeceği için, onlar adsız sayılırlar. Topuna birden bir taş dikilir.
Sayfa 94Kitabı okudu
Gerçeği aranırsa yaşamanın ne olduğunu siz bilmezsiniz. Hayat kelimesinin içerdiği lezzetlerden haberiniz yoktur. Dakika dakika yaklaşan bir ölüm fikri sizi kainatın güzelliğiyle mest olmaktan, hayatı yudum yudum tatmaktan alıkoyar.
Sayfa 146Kitabı okudu
