Ben âlemi dinledim yüzyıllar boyu
Bir gün âlem beni dinlediginde ben olmayacağım
Ey, benim iyimser hâllerim,
Çabuk aldanışlarım,
Hep inanışlarım,
Alttan alışlarım,
Hatayı hep kendimde buluşlarım,
Değmeyecekleri kafama takışlarım,
Yoktan yere, akıp giden gözyaşlarım,
Herkesi, insan yerine koyuşlarım,
Hepinize elveda…
Artık ben kimsenin,
Hiçkimsesi olmayacağım.
Nazım Hikmet Ran
Doya doya yaşadığını hissettiğin anda aniden gelen o "bu dünyada sonsuza kadar var olmayacağım, bir gün öleceğim." düşüncesi...
Böyle düşündüğünüz anlar oluyor mu? Nasıl baş ediyorsunuz?
