"Kelimeler en çok onları kalbinde hissedenleri yakardı."
Bir varmış bir yokmuş. Evvel zaman içinde adı Mahinev adında bir kız varmış; ruhu Medusa.
Bir varmış bir yokmuş, kalbur saman içinde bir adam varmış adı Efken, ruhu duman.
Başka diyarların başka varlıklarıymış onlar.
Birleşmeleri yıkım, ayrılıkları ölüm olan.
İstanbul'da
Felsefenin de aynen dinler gibi ölüme ihtiyacı olduğu için,
eğer felsefe yapıyorsak, bu öleceğimizi bildiğimizdendir, Montaigne bey demiştir ya, felsefe yapmak, ölmeyi öğrenmektir.