8 sene önce bugun dedemi kaybettim. O zamana kadar sevdiğin bir insanı kaybetmenin ne demek olduğunu bilmiyordum . Küçüktüm ama ölüm diye bir gerçek olduğunun farkındaydım. O zamanlarda bilgisiyarımız olduğu için babam interneti yeni bağlatmışdı bizde çocukluk sürekli bilgisiyar ile oynardık. Dedemi kaybettiğim zaman keşke bilgisiyarla bu kadar çok oynamasam demişdim çocukluk aklımla şimdi hala aynı şeyleri düşünüyorum. 8 sene geçmiş ama acısı hala kalbimde. Sevdiklerimize ne olursa olsun zaman ayırmamız gerekli. En azından bir gün keşke dememek için. Kime ne olacağı belli değil bugün varım yarın belki yokum belki yarına bile kalmadan.. Bugün de yine tekrar hatırladım bu gerçeği ve coronada bize hatırlatmış olmalı. Çünkü ömrümüz boyunca bir şeylerin farkına varmadan yaşıyoruz arkamızda kırık kalpler bırakıyoruz bu dünyanın bir yalan olduğuna aldırmadan yaşıyoruz. Ben her zaman kendime bunları hatırlatmaya çalışıyorum etkiside oluyorda. Sevdiklerimiz bize Allah'ın emaneti ve Rabbim zamanı geldiğinde onları bizim yanımızdan alıcak bu gerçeği unutmayalım sevdiklerimize zaman ayırarak yanında olarak onlara her zaman sevgimizi hissettirelim. 8 sene önce dedem alnımdan öperek severdi şimdi ben ise onun toprağını... Eğer bu yazının sonuna geldiyseniz Allah rızası için de dedem ve tüm ölmüşlerimizin ruhunada bir fatiha okur musunuz? Allah razı olsun.
Selam ve dua ile 🌸