fakat hayat, bayım, hiç de zannedildiği gibi bir şey değil.
Yokluk açlık hastalık çaresizlik acı ve keder dolu öyle gözyaşartıcı yaşamlar var ki insan şımarıkça bir yaşam sürüp sürmediğini mutlaka anlar yeter ki anlamak istesin anlayan insanın da nesi olur biliyor musun bir asil hüznü olur.
Bu küçük, önemsiz, zavallı sineğe bile yardım elini uzattı. Bayım, siz de inançlarınız için her şeyi göze alır ve ona gönülden bağlanırsanız, Allah size de mutlaka yardım edecektir. Bu, onun vaadidir. Kitaplar böyle yazar.
Hiç ölmeyecekmiş gibi davranıyorlardı…Sonsuza kadar bu dünyada kalacakmış gibi yaşıyorlardı… Kitap’a bağlı kalan küçük bir azınlık hariç, insanlar hüsrandaydı.
İnsan yaşarken yorulmaz mı?
Bazı eleştirmen amcalar ve teyzeler, anlaşılan, üzüm yemekten değil, bağcıyı taciz etmekten hoşlanıyorlar. Eseri edebiyat açısından değerlendirmeyi bir yana bırakıp, yazarın 'gizli niyetlerini' deşifre etme çabasına girişiyorlar.
işte görüyorsunuz üstadım / bir yolcu yolda yan yana omuz omuza yürüyecek bir kavi yoldaş bulamıyor / bir kavi yoldaş bulamıyor