PİERRE ABELARD
Dünyadaki bütün insanlar en büyük acıyı kendilerinin çekmiş olduğunu sanırlar, oysa bilmezler ki, hayatta en büyük acıyı ben çekmişimdir.
"Kitaplar da insanlar gibidir. Her kitabın kendine özgü bir kaderi oluyor."
Sayfa 154Kitabı okudu
Ruhta yaşayanı öldürmek cinayet sayılır mı acaba?
Sayfa 80Kitabı okudu
..uzatılan elin tiksintiyle itilmesinin acısını taşıyabilir misin ruhunda?
Sayfa 79Kitabı okudu
Yok saymakla yok olur mu var olan?
Sayfa 79Kitabı okudu
Edebî tür olarak şiiri alî, nesri adi göstermek haksızlıktır. Bir ustanın tabiriyle "Kelam, bütünüyle haysiyettir."
Sayfa 69Kitabı okudu
Anahtarım oldun! Seninle açtım içimin kapılarını..
Kapılarım kilitli. Kendimde mahpus kaldım. Ruhumun dehlizlerinde geziniyorum. Bir aydınlık, bir karanlık. Önüme ne çıkacak, bilmiyorum.
Sayfa 65Kitabı okudu
Bazen ruhumda birikmiş acılarımı sızdırıyorum konuşurken.
Sayfa 58Kitabı okudu
Yürekten söylenen sözler hayat uktesi taşıyan tohumlar gibidir, ruhlarda yeşerir.
Sayfa 31Kitabı okudu
Kimileri hikâye türünü küçümser, romana basamak gibi görürler. Büyük hata! Hikâye müstakil bir türdür ve en az roman kadar saygındır.
Sayfa 64Kitabı okudu
Kalem bir âlettir. Yazıyı ruhuyla yazar insan.
Sayfa 41Kitabı okudu
Yazarla kitap arasındaki münasebetten yola çıkarak yazarları üç kısma ayırmak mümkündür.
Birincisi, hayatlarının merkezine yazarlık sanatını koyanlardır.
Her şey bu merkezin etrafında döner. Bu uğurda her nevi özveriyi göstermekten geri durmazlar. Yegâne tutkuları yazmaktır. Ekseriyetle roman, hikâye, şiir türlerinde eserler üretirler. Kuşkusuz hakiki manada 'yazar' sıfatını hak edenler bunlardır.
Sayfa 46Kitabı okudu
Gökyüzüyüm,
Yıldız gözlerimle sana bakarım.
Yeryüzüyüm,
Issız beldelerimi sana açarım.
Tüm ırmaklarım,
Sınırsız hasretimle sana akarım.
Sevda kuşuyum,
Uçarım kanatsız, sana konarım.
Yalnız sana!