Vaktiyle bir adamcağız, bir Allah dostu görmek istemiş. Merak ediyormuş Allah dostları neye benzer diye. Sürekli dua ederken aynı şeyi tekrarlıyormuş. "Ya Rabbi, beni dostlarından biriyle buluştur. Bir tane dostunu göreyim." gibisinden.
Bu duasını öğrenen bir arkadaşı ona tavsiyede bulunmuş:
"Yeni Camii'de Allah dostunun olmadığı bir vakit namazı olmaz. Oraya git."
Adamcağız işini bitirince, akşam namazı için Yeni Camii'nin yolunu tutmuş.
Velhasıl uymuş imama, kılmış namazı. Farzdan sonra sünnet derken tesbihata geçmişler.
Elinde tesbih, çekiyor zikirini ama aklında sürekli bir 'Allah dostu' merakı. "Acaba şu an burada var mıdır?" diye sürekli etrafa bakınıyormuş.
Bir kişi gelmiş, omzuna dokunmuş, eğilmiş ve kulağına:
"Bulunduğun safta, sen dahil yedi kişi var." demiş.
Meğerse bizim zat-ı muhteremin kendisi Allah dostuymuş ama haberi bile yok :)
Allah dostu dört şekil olur demişler büyükler;
- Kendi bilir, alem bilir, Allah dostudur.
- Kendi bilir, alem bilmez, Allah dostudur.
- Kendi bilmez, alem bilir, Allah dostudur.
- Kendi de bilmez, alem de bilmez, Allah dostudur.
Allah bizleri de dostluğuna kabul etsin inşallah.