Sen ve Ben
Gün değil, hafta değil, ay değil
Beş sene, on sene sonra gelsen de
Bu canım durdukça tende
İyi bil
Beklediğim sensin.
Bazen bir demet gül alırım elime
#takvim
Diyanet Takvimi Ön Yüz:
Peygamberimiz Hz. Muhammed’in (sas) vefatı (M. 632-H. 11 Yılı Rebiü’l-Evvel Ayı) Hz. Ebû Bekir (ra) halife seçildi. (632)
Her kim Allah’a kavuşmayı dilerse Allah da ona kavuşmayı diler ve her kim Allah’a kavuşmayı hoş görmezse, Allah da ona kavuşmayı hoş görmez. (Buhârî, Rikâk, 41)
Diyanet Takvimi Arka Yüz:
MEDİNE’NİN EN KARANLIK GÜNÜ
Enes b. Mâlik’in hiç unutamadığı iki gün vardı. İlki Allah Resûlü’nün Medi- ne’ye geldiği gündü. O günden daha güzel ve daha parlağını görmemişti hayatı boyunca. Hz. Peygamber’in gelişiyle birlikte Medine’deki her şey aydınlanmıştı sanki. Enes b. Mâlik’in unutumadığı diğer gün ise Allah Resûlü’nü vefat etmeden son kez sabah namazında gördüğü gündü. Allah’ın Elçisi yedi sekiz gündür ağır hastaydı. Bu yüzden mescitte namazları Hz. Ebû Bekir kıldırıyordu. O gün de sabah namazı için sahabiler saf tutmuşlardı. Biraz sonra mescide bitişik olan Hz. Aişe’nin kapısındaki perde aralandı. Hastalığına rağmen yüzü Mushaf yap- rağı gibi güzel ve parlak olan Sevgili Peygamberimiz, ashabını izliyordu oradan gülümseyerek. Hz. Peygamber öğle vaktine doğru “Refîk-i A’lâ’ya/En Yüce Dosta” diyerek Rabbine kavuşmak üzere son nefesini verdi. Enes b. Mâlik, hayatında o günden daha karanlık ve daha kötü bir gün görmemişti. Hz. Peygamber’in vefa- tıyla birlikte Medine’deki her şey âdeta karanlığa gömülmüştü.
T.C. Cumhurbaşkanlığı Diyanet İşleri Başkanlığı
Kendimden
Kaybolmuşum
Bir yolda değil, binbir yolda
Benliğimi ararken bir vakit, olanı da kaybetmişim
Çıkagelmedi beklediğim o yorgunluktan sonraki rahatlık
Gelmedi düşünü kurarken beni gayrete getiren yokuşların düzlüğü
Çeliği bükebileceğime inandığım günlerde darbesiz bir toydum
Aklım hep beyaz tenli kızlarda,çıktığım evimin kapısından on gün sonra girerdim
Ben bütün eşkiyaları dize getirebileceğimle övünürken
Şimdi biliyorum ki hayat beni bir kahraman olmak üzere yetiştirmedi
Bir yerlerde beni bekleyen kimseler yok imiş
Kendimi önüne geçilmez rüzgardan saymıştım
Artık öğrendim ki, ben bu sarmaşık dünyanın dibindeki duvarım
"Özlemlerimiz..."
Özlediğim şeylerin birikip vücudumda yansıdığını görebiliyorum. Göz kapaklarım özlemlerimin bünyesindeki ağırlığa karşı savaşıyor , kapanmamak için direniyorlar . Kısık olmalarının sebebi de budur.
-Direnişi sürdürmeyi bıraktıkları da oluyor mu Miss Bozuk Süpürge ?"
-Anlatacaklarım varsa eğer, kapalıdır bu
Kısacası kimseye güven yok
“Bir taşı on bin defa da havaya atsan uçmayı öğretemezsin demiş Aristo. Enerjinizi doğru işlere harcayın. Doğru insanlarla iş yapın. Taştan kuş, kuştan da taş olmaz…”