“Özgürlüğü en iyi kafese kapatılmış bir kuş bilir!”
Sorgulanması gereken insanlar değildi bence, coğrafyaydı.
Doğduğumuz coğrafyada yaşanan her olay kaderimiz oluyordu.
Velhasıl bizim payımıza bu coğrafyada sadece gözyaşı düşmüştü.
Oysa çok başka idi bu topraklar kin ve nefret ekilmeden evvel.
Geçmiş neler yaşansa da geleceğe bir zincir halkası bağlandı.
Sayfa 17Kitabı okudu
“Kimse herhangi bir mekâna ait değildi aslında, tabiata ait olduğu kadar!”
Storytel - Seslendiren: Emrah AkşıkKitabı okudu
"Oysa bir ses başka bir sessizliğe nasıl sığınsın... Kendini onda nasıl hiç etsin!"
Storytel - Seslendiren: Emrah AkşıkKitabı okudu
"Hayal ölürse, umut tükenirse; insan yaşar mı?"
Storytel - Seslendiren: Emrah AkşıkKitabı okudu
Korku, yokluğun keşfine giden tehlikeli bir duygu iken, sevgi varlığı arayan, sonsuzluğa inşa eden bir his olmuştu...
...düşünen canlılardan yoksun ve kötülüksüz...Sadece bir besin zincirinin hayatta kalmak için yarattığı avcılık dışında başka bir cinayet yoktu.
İnsanın güçlüsü ve akıllısı duygudan mahrumsa orada yaşam baki olamazdı.
Zaman geçti, korkular umudu, umutlar da yeni sistemleri yaratsa da bir virüs gibi yayılan korku her yeniliğe ve iyiliğe kötülüğü bulaştırmaya ve yaymaya devam etti...
İyileştirmekten öte yaşatmaya yarayan bu yöntemler acıyka beslenen azınlığı daha da güçlü kılmaya devam etti.
Böylece bir kalıba sokulan ve tek tipleştirilen populus'lar, umutlarının da sömürülmesine sessiz kaldılar.