Osmanlı İnsanı Kıble Yürekliydi:
Galiba 1968 yılıydı. Köyde bir ev yapıyorduk. Rahmetli babam "İlle de kıble," diye tutturmuştu, "evin cephesi mutlaka kıbleye bakmalı..." Hâlbuki arsa, cepheyi o şekilde döndürmemize fazla izin vermiyordu... Bunu rahmetli babama anlattıktan sonra, "Maksat yüreğimiz kıbleye dönük olsun, cephenin kıbleye dönük olup olmaması o kadar da önemli değil" dedim. Sert sert, ters ters yüzüme baktı ve ne cevap verdi biliyor musunuz?
"Cephesi kıbleye dönük olmayanın yüreği kıbleye dönmez! Bu yüzden önce evi kıbleye döndürmek lâzım."
Sayfa 17Kitabı okudu