Ne acayip asla buluşulamayan istasyonlar. Kaçan trenler, limandan ayrılan gemiler, ne acayip belli bir vakte ayarlanmış ve ille de o vakti beklemeyi adet edinmiş insanlar ve düdüklü tencereler. Uzun suskunlukların getirdiği büyük patlamalar ne acayip. Düdüklü tencereler ne saçma ve Allah’ım, insanlar ne kadar yalnız. Nasıl da korkunç bir şey bu yalnızlığımız.
Ya da belki yalnız olduğuna inanmış koca bir kalabalığız.
Nermin Yıldırım