"Bazen yatağa kafamda sorularla girerim. Uyandığımda tüm yanıtlar kafamda belirmiş olur."
"Gerçekten mi?"
"Hayır, ama söylemesi güzel."
Konu olaydan önce mutlu bir insan oluşum değil. Ben hiçbir zaman mutlu değildim. Ama bir zamanlar umutlarım vardı. Umutlarım olduğunu sanıyordum. Umut gibi bir şeyler. Geleceğin daha iyi olacağı hissi. Ama olaydan sonra bu his sonsuza dek yok oldu. Resmin rengi uçtu. Her şey gri tonlara büründü.
Güneş batar ve biz uyuruz. Güneş doğunca da uyanırız. Yepyeni duygularla, adeta kökleşmişcesine kalkarız. Yeni bir başlangıç yaptığımız yanılgısına sımsıkı sarılmışızdır. Sonra asla pes etmeyen gerçeklik bütün gücüyle üstümüze çöker.
Okur Takip Önerileri
Sonra da hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Ağlıyordu. Hayal ettiği filme ağlıyordu. Kendi hayatına ağlıyordu.
Gurney o an bir şey söylemesi gerektiğini hissetti. Ama söyleyecek hiçbir şey bulamıyordu. Derin bir boşluk hissi belirmişti içinde. Acı, hüzün ve boşluk.