Latife Tekin'i ilk kez okuyorum ve inanın ne okuduğumu anlamadım. Arka kapakta yazılanlar, Gülfidan isimli genç bir kızın bir örgüte katılması, buradaki yaşantısı ve uyumsuzluklarının benzersiz bir üslupla anlatıldığından falan bahsediyor. Ama nasıl bir üslupsa bu, cümleler anlaşılmıyor, paragraflar anlaşılmıyor, cümlenin sonu bir türlü gelmiyor. Bir ara düzyazı şiir mi okuyorum acaba dedim, öyle ya çoğu cümle süslü anlatım ya da sembolik anlatımdan dolayı anlaşılamıyor. Şiir okurken biri çıkıp ta "şair burada şunu demek istemiş" şeklinde bir açıklama yapılmasını bekliyorsunuz âdeta.
Sanki kitap, yabancı bir dilden ve yanlış kelimelerle çok kötü çevrilmiş gibi bir türlü anlaşılamayan bir dille yazılmış. Yazarın aklından geçenler, derleyip toparlanmadan kafasından geçtiği şekilde yazıya dökülmüş ve basılmadan önce de hiç kontrol edilmemiş gibi.
Kısacası eğer bu, edebiyatta bir üslupsa, ben bu üslubu beğenmedim.
Hiç bir şey anlamadığım, kesinlikle hiç zevk almadığım ve okuma süresince kitapta anlayabileceğim cümle aramaktan yorulduğum bir okuma oldu.
Kitap yarım bırakma huyum olsaydı, daha fazla dayanamayıp yarım bıraktığım bir kitap olurdu. Büyük bir mücadele ile sonunu getirebildim ancak.
Kesinlikle tavsiye etmiyorum...
