Özge
@ozgebrnc
Mühendis
İstanbul
214 okur puanı
Ocak 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
“Bir şeylerin olmasını bekliyorum sanki bir yandan. Bir şeyler olsun. Hikayenin akışını değiştirecek bir şeyler. Hayat her şeyi benden beklemesin istiyorum.”
“Bir şeylerin içinden akıp gidiyorum. Hikayelere şahit oluyorum ama, içlerinde kalamıyorum. Bir anlığına ordayım, hemen sonra yokum. İlk rüzgârda uçuverecek kadar bağlı değilim hiçbir yere. İki ayağımı basacak bir zemin yok sanki altımda.”
“Bir roman kahramanı kitapta bir laf eder. Altı çizilecek cilalı cümlelerden değil ama, kendi halinde bir cümle. Bir tek sen cımbızlarsın onu kitabın kalabalığından. Sırf sana bir şey anlatır o cümle, başka herkese susar.”
Okur Takip Önerileri
“Nicedir tek düze kan pompalayarak beni belli bir seviyede hayatta tutmasının dışında, kalbim hiçbir şeye çok üzülmemiş, hiçbir şeye çok sevinmemiş, sadece durmayı tercih etmemişti.”
“Bir yarayı iyileştiren, her şeyden önce orada bir yara olduğunu kabullenmekti. ‘Bir şeyim yok, iyiyim ben’ dedikçe insan her şeyden önce tedaviyi reddediyordu.”
“Hayat beni böyle köşeye sıkıştırmayı, gözümün içine baka baka çelme takmayı severdi. Hayatın unutttuğu bir şey varsa, o da bir yerden sonra daha fazla düşülmediğiydi.”
“Deniz kenarında bir bardak çayın iyi gelmeyeceği şey yoktu.”
“Can acısının yok edilemeyen izleriyle doluydu şehrin duvarları. Ancak bir kazı orada saklananı çıkarabilirdi gün ışığına. Duvarın özüne doğru ilerledikçe keşfedeceğimiz her cümle, nice hikayenin şahidi yapabilirdi bizi.”
“Tuhaf bir sessizlik çöktü üstüme. Birinin aceleyle inerken vapurda unuttuğu bir şemsiye gibi kalakaldım koltukta. Bir başkası gelip beni bulana kadar da kalacaktım sanki orada.
Bir dermansızlık çöktü üstüme. Beni bıraksalar kendi halime, iki yaka arasında gider gelirdim, güneş doğardı, güneş batardı üzerimde, kış geçer, yaz gelirdi, öyle kök saldım koltuğa.”
“Hiçbir şey eskisi gibi değil. Nereden mi biliyorum? Domatesten. Domatesi çok değişti bu şehrin.”
“Bazen öyle anlar oluyor ki, ataletle çaresizliği birbirinden ayran ince çizgileri göremiyorum.”
"Mutsuzluğun yanında bir de hüzün duyuluyorsa isyankarlığa, fedakarlığa yahut kahramanlığa yer kalmıyor. O zaman usul usul ağlamak gerekiyor. Çünkü kimsenin yapabileceği bir şey olmadığı gibi, insan bunun da gelip geçeceğini, sonunda dengenin, normalliğin geri kazanılabileceğini biliyor."
"Tamamen mutlu hissedemeyecek kadar tetikteyim. Kendime karşı, adına yarın denen, elle tutulur yegane geleceğe karşı tetikteyim."
"Elde etmeyi çok daha az önemsiyorum. Böyle olunca kendini bırakıp kararlar almak çok daha kolay."