''Hep aynı güçle özledim
Özlemeyi hep iyi bildim
Kavuşmakta ise hep acemiyim.." AHMET ALTAN
Sol Yanım Acıyor Anne
Merhaba anne, yine ben geldim
Merak etme okuldan çıktım da geldim.
Anneler de babalar gibi merak eder mi bilmiyorum ama,
Ali “okula gitmezsem annem çok kızar merak eder” demişti de onun için söylüyorum.
Geçen hafta öğretmen sağ elimde sarımsak,
sol elimde soğan dedirte dedirte
Öğretti sağımı solumu.
Ben biliyorum artık anne,
Alo baba sen misin nasılsın?Allahıma bin şükür ben burda iyiyim...
Ne olsun be baba güzel geçiyor günlerim silah elimde hergün iştima nöbetteyim.
Annem nasıl baba ağlamıyor değilmi? Söyle nolur ağlamasın bırakmasın kendini...
Doğudayım tehlike evet biliyorum baba! Korkmuyorum elbet vatana kan can feda...
Kardeşlerim nasıl sınıfı geçtilermi?
Özledim...
Söyleyeceklerim bu kadar,
Kısa ve derin...
Çocukluk bilyelerimi özler oldum.
Kasketi takıp kapşonu çekip.
Top peşinde koşar halimi.
Mahalle çocuklarında köktüğüm.
Bilyelerimi, tasolarımı, kağıtlarımı özler oldum.
Ve bir de bana baktığında.
Gözlerini gözlerime sabitlemeni özledim.
Söyle şimdi çocukluğum gelir mi geri?
Peki gelmezse geri çocukluğum.
Çocukluğumun mutluluğunu verir misin bana?
Sabitler misin gözlerini gözlerime?
Sen bak gözlerinle gözlerime.
Ben razıyım çocukluğumun gelmemesine.
(M.H.B)
özledim seni…
ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.
beynimi uyuşturuyor özlemin…
çok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır içimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum
Yokluğun,
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp
mütemadiyen bir boşluğa
Sabahları seni okşayarak başlamaları
aksamları her isi bir kenara koyup
seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
oynaşmalarımızı,
yürüyüşlerimizi,
sevimli haşarılığını,
çocuksu küskünlüğünü…
Bu da benim kalemimden;
(Anı)
Uzun bir aradan sonra kapattığım gözlerimi, yine ailemin yanında açıyorum. Yüzlerini inceliyorum tek tek. Annem.. Bir zamanlar gencecik olan annem yüzündeki çizgilerle bambaşka biri . Konuşsa, bir şeyler söylese, bileceğim ki aslında her şey eski zamanlardaki gibi. Oysa hiç konuşmuyor, karşımda duruyor sadece ve yüzümü inceliyor. Yanına yaklaşıyorum. 'Anne!''diyorum. Konuşmuyor, sadece bakıyor. Gözlerim doluyor. Sesim titriyor. .
Sarılıyoruz. Teni sıcacık. Kokusu sıcacık. Elleri sıcacık. İşte şimdi her şey çocukluğumdaki gibi; yüzü tertemiz, ışıl ışıl. Gözleri gülümsüyor. .''Ne çok özlemişim'', diyorum. ''Ne çok özledim'', diyor. Ve zaman orada duruyor..
Sevmeyi özledim biliyor musunuz. .
Kayıtsız şartsız bir gülüşü. .
Bir doğruya sevinmekten çok,
Bir saçmalığa gülümseyebilen hoşgörüyü. .
”Nerde kaldın” ayazını değil, ”hoş geldin” iyiliğini . .
Hiçbir şeyle yatışmayan yürek telaşını. .
|Şükrü Erba