İnsanı yaşlandıran geçmiş yıllar değil, çekmiş olduğu acılardır.
Onlar bu hayatın büyüteceği en büyük insanlar olacaktı.
Hayalleri ve umutları annesinin tebessümünden, kız kardeşinin saadetinden geçiyordu.
Böylesi zalim bir babanın mahkûmuydu
O, bir kez olsun babasına sarılıp gerçek aile sevgisini hissedememişti.
"en çok da adını söylemeyi
özlüyor içimde can kırıkları"
Sayfa 49
