Ve her zamankinden daha çok korkuyordu ölümden. Acısından değil ama ölümün boşluğundan ve hiçliğinden korkuyordu. Ne iyi ne de kötü hiçbir şey kalmazmış ya insan ölünce. Bu düşünce, avazı çıktığı kadar bağırmak arzusu veriyordu ona.
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
İnsanın düşmanı zamandır, derler. Yalan! Kabuğu kaldırıp atar yalnızca zaman; yapay duyguları, yüzeysel sevgileri ortadan kaldırır. Gerçek duygular hiçbir zaman silinmez.
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
“…Adalet duygusunu küçümseyerek savaş kazanılmaz.”
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
“Almanlar Doğu’ya dönecekler göreceksiniz”, diyordu. “Orada petrol var çünkü azizim. Ve ne demektir petrol, bilir misiniz? Yüzyılımızın kanı demektir!”
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
Hani hiç beklenmedik bir şeyle karşılaşmanın getirdiği bir hayal kırıklığı vardır, işte koca ülke böyle bir ezikliğin getirdiği yılgınlık içindeydi. 
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
Sarhoşluk sonralarının acılığını yaşamaktaydı şimdi ülke. Pırıl pırıl aydınlatılmış sokaklar kimseye sevinç vermiyordu artık… Her gün yeni bir vergi kararnamesi çıkartıyordu hükümet. Ekmek fiyatları yükselmişti. Otobüse binmek bir lüks halini almıştı…Gazeteler gene, refaha yönelmiş övgülerle doluydu ama, kimsenin inandığı yoktu buna.
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
“Küçük devletlerin kaderinin büyüklerinkine bağlı bulunduğunu nasıl anlamazsınız kuzum?..”
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
Siyasi durumu kurtarmak için doğa felaketleri kadar kolayca faydalanabilecek başka bir şey var mıydı ki!
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
Seni seven birisi olmalı bu dünyada. Seni seven varsa için daha rahattır, derler. Yalan. Daha az rahattır için. Ama gene de güzel şeydir sevilmek: Daha bir derinden yaşarsın.
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
Gazze
Bu kenti hiç görmemişti ama tasarlamak, gözlerinde canlandırmak istiyordu. Beyaz mı, karanlık renkli mi, gürültülü mü, sakin mi bilmiyordu. Bir şey biliyor gibiydi yalnız: Geceleri gökyüzünün tutuştuğunu, bir kadının haykırdığını aşağıda. Ve her gece böyle olduğunu bunun. Ölümden de beterdi bu! Çıldırası geliyordu insanın. Bombalardan ötürü değil, o tek başına boşlukta asılı duran çığlıktan ötürü. Ve yardım etmenin olanağı da yoktu. İşte herkes penceresini kapatmış, yorganını çekmiş uyuyordu şimdi. Rahat olsalar gerekti, çünkü dışarısı soğuk ve rutubetliydi. Rahat olsalar gerekti; uzakta bir Madrid’de bir takım evler yanıyordu şu anda. Rahat olsalar gerekti, evet! Ve bir gök gürültüsü dolduruyordu ortalığı birdenbire. Siyah ve düşman gece canlanır gibi oluyordu…Ve yarın, radyoda bir spiker: “ Ölü ve yaralı sayısı henüz tespit edilememiştir,” diyecekti. Ve bir kadın haykıracaktı gecenin içinde.
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
“…Ben neyim biliyor musunuz? Ben… Arkadaşım Jose gibi ölümle nişanlıyım ben…”
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
“…Her neslin bir kaderi var. Tarihsel uğursuzluk denebilir buna. Ölüm, bizim için, insan hücrelerinin yok olması, maddenin amaçsız dönüşmesi ya da öbür dünyaya geçiş değildir; bireysel bir yaradılıştır ölüm.”
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
Zaferin resmini kanatlı çizerlerdi. Oysa, toz toprakla, kanla örülmüş ağır ve yaralı ayakları var zaferin.
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)
‘Kendi eti insana, gömleğinden daha yakındır!’
Evrensel Basım Yayın, 4. Basım, Kasım 2012 (E-kitap)