Kısa hikayelerden oluşan bu kitapta en sevdiğim öyküler :Sarnıç, Kalorifer ve Bahar, Kim Kime ve Davut'un Anası oldu.
Her öykü insana ayrı bir şey katıyor, hımm nasıl söylesem.. Bakış açısı mesela. Mesela aydınlanma. Farkındalık. İçinde bi acımsama. Her defasında da farklı bir izlenim bırakacakmış gibi sanki. Karakterler genellikle İstanbul'dan veyahut Anadolu'nun içinden. Tamamen samimi ve olduğu gibi anlatılmış olduğundan mütevellit insan olayların gerçekliğini de hiç yadsımıyor. En azından ben.
Hikayelerden bahsetmeyeceğim ama okurken her birinde sonunu iple çektim, ne zaman vuracak o darbeyi Abasıyanık acaba diye.
Vurduğu anda da içim karıştı, düşündürttü beni. Sevdim onun öykülerini...
