Paulo Coelho, Piedra Irmağı'nın Kıyısında Oturdum Ağladım adlı kitabında şöyle bir cümle geçer:
"Tanrı güneşin her gün yeniden doğmasını sağlayarak bizi mutsuz eden her şeyi değiştirmemiz için bize bir zaman tanıyor. Ancak biz her gün böyle bir zamanın bize armağan edildiğini göremiyoruz. Bugünün hem düne benzediğini hem de yarına benzeyeceğini düşünerek yaşıyoruz.''
Yani her son, yeni bir başlangıç içindir. Sonlanmasa güzel olmazdı.
John Steinbeck de itiraz eder:
"Ancak yeni doğan bir bebek baştan başlayabilir. sen, ben... biz artık geçmiş zamanız."
Çünkü yaşı ilerledikçe insan, üzerine asfalt dökülür, betonlaşır. Bütün esnekliğini kaybeder. Başlayabildiğin şeyler çok geride kaldı çünkü. Başlamak, başlayabilmek eskiden çok güzel yaptığın nadir şeylerdendi. Rüzgardı, çiçekti, yelkendi. Şimdi asfaltsın, betonsun. Tokalaşmak isteyen bir elin, sarılmak isteyen bir yüreğin yok.
Hangisi haklı?