"Nasıl yaşayabiliyordum bunca boşlukta?
Yaşıyordum işte.
Ve bu boşluk, benim haberim olmadan uzlaşmalarla ya da çirkin mi çirkin bir ahlâkla dolmuştu."
Pier Paolo Pasolini
Ama her şey tertemiz, arı, lekesizdi! Bu yaşamsal ve yakıcı boşlukta yaşamın karanlıkları, tortuları, karışıklıkları, kirleri, pis kokuları akla bile gelmiyordu. Çünkü burada çeşitlilik yoktu teklik vardı: gökyüzünün koyu mavisi, kumun koyuluğu, ufkun çizgisi, toprağın engebeleri, birbiriyle çatışıp karşısındakini dışlayan ya da sırayla birbirlerini alt eden biçimler değildirler:hayır, hepsi tek bir biçimdi, böyle olunca da her zaman her yerde vardı.
Biraz solgun, sağlıklı oluşunun yalnızca sağlık kurallarına çok bağlı yaşam sürmesinden kaynaklandığı belli: beden eğitimi ve spor yapıyor. Ama solgunluğunun kalıtımsal-daha doğrusu-kişisel olmayan bir yanı var. Onda solgun olan, başka bir şey- insanlık, dünya, toplumsal sınıfı.